تابناک ایلام ::انتخابات هشتمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران با تمام فراز ونشیب ها ،تلخی وشیرینی هایش به پایان رسید ،انتخاباتی که با مشارکت 48درصدی مردم ایران در پای صندوق های رای منجر به انتخاب سیدابراهیم رییسی بعنوان هشتمین رییس جمهور ایران شد.
صرفنظر از تمامی حرف وحدیثها وبحث هایی که قبل از برگزاری انتخابات مطرح بود ،اما این انتخابات را از حیث میزان مشارکت ،میزان آرای باطله ودوم شدن آن بعد از منتخب ملت و تلاش تمامی ارکان نظام برای پیروزی یک جریان سیاسی را باید منحصر به فرد ترین و در عین حال متفاوت ترین انتخابات در چهل ساله اخیر نام نهاد.
همه ما ایرانی و رشد کرده در دامن نظام جمهوری اسلامی هستیم ،بنابراین هم عِرق ایرانی داریم و هم اینکه تعصب نظامی را داریم که با قیام مردمی و گذراندن دوره های پر فراز ونشیب ،کودتا ،جنگ ،ترور وتحریم اینک دوره چهل ساله اش را پشت سر گذارنده و می رود تا دوره جدیدی از عمر خود را آغاز کند.بنابراین اعتلا و تعالی آن هم وغم یکایک ما بوده و هست.
اما این تعصب نباید مانع از این شود تا ضعفها ،کاستی ها ،چالش ها و موانع تعالی آن را ندیده یا با پی گرفتن مشی تسامح و مصلحت اندیشی و احیانا تملق، از کنار آن عبور کرده ویا برخلاف میل باطنی به نحو دیگری تحلیل وتفسیر نموده ویا با با عناوین دیگری جایگزین نماییم .بدیهی است دنبال کردن این شیوه از سم کشنده برای نظام مهلک تر خواهد بود.
نیک می دانیم که نظام ما براساس رای مردم شکل گرفت ،جمهوریت و رجوع به رای مردم در همه ارکان بخش جدایی ناپذیر این نظام سیاسی است ،از اینرو در طول سالیان گذشته میزان حضور مردم در رویدادهای مختلف سیاسی واجتماعی؛ از انتخابات گرفته تا راهپیمایی ها بعنوان معیاری مهم برای مشروعیت ومقبولیت مردمی نظام ملاک قرار گرفته است.
مسئولین نظام همواره از میزان مشارکت وهمراهی مردم بعنوان یکی از مولفه های امنیت ملی کشور یاد کرده وبارها در روزهای منتهی به انتخابات بر این گزاره تاکیده ورزیده اند که حتی مخالفین رویکردها ،منتقدین نظام و کسانیکه از مسئولین دل خوشی ندارند ،پای صندوق های رای حاضر شوند ! چرا ؟ چون امنیت ملی کشور برای همه از درجه بالایی از اهمیت قرار دارد و انتخابات ومشارکت بالا نیز تامین کننده آن است .
اما برخی اقدامات ایذایی یک جریان سیاسی در کشور که از قضا ارکان مهم تصمیم گیری کشور همچون شورای نگهبان را در اختیار دارند ،مسائل را به گونه ای دیگر تفسیر کرده واز زمستان سال 98و مقدمه سازی برای انتخابات مجلس یازدهم بنا را بر کاهش مشارکت نهاده اند . شکل گیری مجلس یازدهم با مشارکت پایین در بسیاری از شهرهای کشور را باید آغازی بر این فرآیند مغایر با امنیت ملی نام نهاد.
اینک نیز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری هشتم با کاهش بی سابقه مشارکت وسبقت گرفتن آرای باطله از سه کاندیدای ریاست جمهوری وکسب مقام دوم بعد از منتخب ملت را باید نتیجه همین نگاه مخرب به امنیت ملی ،آن هم در راستای اهداف دست چندمی همچون قدرت طلبی و نگاه جانبدارانه سیاسی به حساب آورد .موضوعی که می رود تا جمهوریت نظام رابا چالش جدی مواجهه نماید.
برخلاف نگاه و تفسیر عده ای که غرق در شادی پیروزی جریان منتسب، اولویت های منافع ملی کشور را به محاق برده اند،باید گفت این انتخابات شاید برای یک جریان حماسه ای شکوهمند قلمداد شود،اما نه گفتن بیش از نیمی از رای دهندگان به صندوق ها و کسب مقام دوم آرای باطله در آن حاوی نکات مهم وهشدارهای خطرناکی است که باید بعنوان واحدهای مهم استراتژیک در دانشگاه امنیت ملی کشور تدریس شوند.
به یقین قهر 30میلیونی رای دهندگان از صندوق های رای و14درصد آرای باطله در انتخابات 1400جایی را برای جماسه سرایی وپایکوبی باقی نخواهد گذاشت ،چرا که نادیده گرفتن این مهم از سوی مسئولین و بی اهمیتی به پیامی که قهرکنندگان و باطل کنندگان آرا به نظام داده اند به مراتب مخرب تر از هرگونه تهدید خارجی برای کشور قلمداد خواهد شد.
مسئولین ما باید از حیث شعور سیاسی به این سطح از پختگی رسیده باشند که پیام این سطح خیره کننده از آرای باطله ، قهر باصندوق بعنوان نشانه های خطرناک برای جمهوریت نظام و مهمتر از همه چالشی به مراتب خطرناک تر برای امنیت ملی کشور را دریافت کرده باشند.
البته لازم است آنان حتی باید برای این میزان 48درصدی حضور درپای صندوق های رای هم دچار اشتباه محاسباتی نشوند ،چرا که همزمانی انتخابات شوراهای اسلامی شهر وروستا با ریاست جمهوری به طورطبیعی افزایش مشارکت را در پی داشته و نباید در اشتباهی استراتژیک صدر درصد این مشارکت را به نام مشارکت تامین کننده اهداف بالادستی نظام به حساب آورند.
از اینرو لازم است به جای مست شدن از این پیروزی شکننده، برای این میزان پشت کردن به صندوق های رای که بنوعی نه گفتن به نظام سیاسی معنا می شود ،فکری اساسی وعقلانی بشود . به نظر وخواست قهر کنندگان و آرای باطله وپیام آنها احترام گذاشته و ریشه این سطح از نارضایتی نه بر مبنای تفکرات وتعلقات سیاسی بلکه بر اساس واقعیات میدانی شناسایی شود.
بی گمان بی توجهی به بخش قابل توجهی از مردم که تحت عنوان قهر با صندوق تجلی یافته اند ،بی تدبیری وعدم تمهید اندیشی در پای یک کوه آتشفشان نیمه خاموش معنا می شود ،بی توجهی به خواست واراده این حجم از مردم می تواند بالفعل سازی یک خطر امنیتی واجتماعی بالقوه برای آینده نظام تلقی شود .
اینکه تصور شود با یکدست سازی ارکان حاکمیت ،نادیده گرفتن خواست مردم ،حذف یک جریان سیاسی از گردونه قدرت وبی توجهی به نشانه های اعتراضی می تواند حاکمیت را از خطرات احتمالی نجات دهد، نشات گرفته از سطحی نگری به مبانی امنیتی و عدم شناخت مولفه های مهم ناپایداری امنیتی وعلل آن است ،مولفه هایی که نارضایان و قهر کنندگان تشکیل دهندگان اجزای آن خواهند بود .
