یک مشاوره و روانشناس بالینی در همدان ترنس‌سکشوال را جزء ملال جنسیتی برشمرد.
یک مشاوره و روانشناس بالینی در همدان ترنس‌سکشوال را جزء ملال جنسیتی برشمرد.
به گزارش تابناک همدان، الهه خرازیان اظهار کرد: ملال جنسیتی به این معناست که مشکلاتی که یک فرد در باور و پذیرفتن جنسیت خودش دارد و در واقع با رفتار و منش اجتماعی جنس دیگری در اجتماع زندگی می‌کند.
وی افزود: تراجنسیتی که تعداد خیلی کمی را در هر جامعه‌ای شامل می‌شوند و براساس آمار از هر صد هزار نفر، سه تا چهار نفر مبتلا به این بیماری هستند.
این مشاوره و روانشناس تصریح کرد: برای مثال ممکن است فرد اعضای جنسی مردانه داشته باشد در حالیکه شخصیت جنسیتی وی زنانه باشد همچنین عکس این حالت نیز وجود دارد.
وی با بیان اینکه این تضاد ممکن است در ذهن، رفتار خصوصی و یا رفتار اجتماعی افراد ترنس سکشول هویت جنسی بیولوژیک افراد وجود داشته باشد، اضافه کرد: هر فرد ممکن است با وجود هویت بیولوژیکی زن یا مرد، تصویری درونی و کاملا شخصی از جنسیت خود داشته باشد.
خرازیان ادامه داد: متأسفانه زندگی ترنس‌ها در ایران با انگ بیمار گره‌خورده است همچنین سازمان بهداشت جهانی در تابستان ۲۰۱۸ در تصمیمی تاریخی اعلام کرد که ترنس بودن را به عنوان یک بیماری روانی در نظر نمی‌گیرد و در بیانیه این سازمان تأکید شد که ادامه این دسته‌بندی باعث انگ اجتماعی برای افراد ترنس می‌شود.
وی با بیان اینکه براساس تحقیقات محققان ترنس بودن ریشه در ژنتیک دارد و درهمان دوران بارداری مادر در جنین شکل می‌یابد، اظهار کرد: به‌همین دلیل می‌توان به راحتی ترنس بودن فرزندان را تشخیص داد.
وی با بیان اینکه کودکان از سن ۴-۵ سالگی شروع به شناخت هویت خودشان می‌کنند، گفت: افراد ترنس در دوران کودکی‌شان متوجه می‌شوند که هویت جنسی‌شان با جسم آن‌ها مطابقتی ندارد.
خرازیان با بیان اینکه والدین می‌توانند با مشاهده برخی علائم از ترنس بودن فرزندانشان مطلع شود، تصریح کرد: خانواده‌ها در صورت مشاهده علائم می‌توانند موضوع را با یک روانشناس در میان بگذارند.
این مشاوره و روانشناس عدم تمایل کودک به بازی با همجنس‌های خویش، نشان دادن توجه و علاقه به اسباب‌بازی و لوازم جنس مخالف، عدم سازگاری محیط‌هایی که هم جنس‌های فرد وجود دارند مانند مدرسه، عدم سازش و هماهنگی با دوستان و همسالان خود از نظر فکری و شخصیتی، ناخوشایندی وناسازگاری از تغییرات جسمی دوران بلوغ، توجه به اسباب بازی‌های جنس مخالف خود و در نهایت بی‌علاقگی به پوشیدن لباس‌های جنس خود را از علائم افراد ترنس محسوب می‌شود.
وی به نوع زندگی این افراد از کودکی تا جوانی اشاره و اضافه کرد: این افراد از همان ابتدا و در دوران کودکی خود، تفاوت‌های خود با همنوعانشان را می‌فهمند همچنین بین ماهیت درونی و بیرونی خود شاهد تناقض بوده و به شدت گوشه نشین می‌شوند و به این ترتیب فشار زیادی را بر خود تحمل می‌کنند.
این روانشناس با بیان اینکه این افراد به علت درک نشدن توسط اطرافیانشان ممکن است مدام سرزنش شوند و مورد شماتت قرار گیرند، یادآور شد: این افراد حتی برای کمک به نزد روانپزشک می‌روند و سعی می‌کنند با ساختار بیولوژیکی بدن خود کنار بیایند و حتی آن را دوست داشته باشند، اما اغلب شکست می‌خورند و تنها به فکر تغییر جنسیت خود بر می‌آیند و در برخی موارد به خودکشی فکر می‌کنند و چه بسا در اوایل جوانی به این افکار جامه عمل می‌پوشانند.
خرازیان به مراحل تغییر جنسیت افراد اشاره کرد و گفت: هورمون درمانی، تغییر در رفتار اجتماعی، تغییر پوشش و در نهایت جراحی تغییر جنسیت از مراحل تغییر جنسیت محسوب می‌شود.
این مشاوره و روانشناس به مراحل درمان ترنس اشاره کرد و ادامه داد: اولین و مهم‌ترین موضوع پشت سر گذاشتن جلسات مشاوره است که فرد آمادگی لازم را پیدا کند و سپس با داشتن شرایط لازم برای جراحی آماده شود، همچنین لازم است که فرد حداقل به مدت یک سال هورمون تراپی انجام دهد و در نهایت باید جراحی‌های لازم بر روی وی انجام شود و در صورت لزوم جراحی‌های اختیاری نیز انجام می‌شود.
وی در بخش دیگری از سخنانش تأکید کرد: اگر فرزند یا یکی از عزیزانتان دچار این اختلال بود بهتر است علاوه بر همراهی در درمان این اختلال، از وی حمایت کنید تا بتواند با تطابق جسم و روح خود با هم به آرامش برسد و یک زندگی طبیعی و نرمال داشته باشد چرا که هر انسانی حق برخورداری از یک زندگی طبیعی و نرمال را دارد و هیچ شخصی نمی‌تواند این حق را از او سلب کند.
خرازیان بیان کرد: در برخی از خانواده‌های ایرانی، هضم این موضوع بسیار سخت بوده به‌طوری‌که فرزندان خود را طرد می‌کنند در حالیکه فقط کافی است این خانواده‌ها به آگاهی برسند که ترنس بودن یک اختلال است نه هنجارشکنی، نه تابو شکنی و نه سرکشی.
وی گفت: افراد مبتلا به این اختلال مانند همه انسان‌ها به داشتن زندگی نرمال و طبیعی علاقه‌مند هستند و به‌دنبال راهی برای تطبیق جسم و روان خود هستند.
این مشاوره و روانشناس بالینی گفت: سایر افراد جامعه باید در برخورد با یک فرد ترنس برخورد مناسب داشته باشند به‌گونه‌ای که به حریم خصوصی یک ترنس احترام بگذارند، نباید به همه بگوئید که او مشکل اختلال جنسی دارد همچنین ترحم نکنید؛ بدانید که او به ترحم نیاز ندارد بلکه لازم است فقط به او محبت کنید و در صورتی‌که فرد جراحی تغییر جنسیت داد شناخت خود را از او تغییر ندهید، زیرا او همان انسان سابق است و فقط تنها جایگاه جنسیتی‌اش تغییر کرده است.
وی ادامه داد: به هویت جنسیتی او احترام بگذارید و او را به‌صورتی‌که خود را معرفی می‌کند مورد خطاب قرار دهید و به تفکرات وی احترام بگذارید و اگر از جنسیت او اطمینان ندارید، صبر کنید که خود را معرفی کند، در غیر اینصورت به صورت محترمانه از او سوأل کنید.
خرازیان تصریح کرد: در صورتی که از گذشته صحبت می‌کنید هیچ وقت نگویید زمانی که در جنسیت قبلی بودی، چرا که افراد ترنس اعتقاد دارند از ابتدا در جنسیت حال حاضر بودند و تنها جسمشان اشتباه بوده است بنابراین از یادآوری این موضوع ناراحت می‌شوند. از او بپرسید که آیا مایل به صحبت در مورد گذشته است یا خیر. یا بگویید زمانی که بچه بودی یا چند سال قبل، یا وقتی که دانش‌آموز دبیرستان بودی. تا وقتی که سوأل شما همراه با احترام باشد، البته جزء سوألات ممنوعه نباشد، از پرسیدن آن واهمه نداشته باشید. البته انتظار نداشته باشید همه سوألات شما را پاسخ دهند. از یک ترنس انتظار نداشته باشید اطلاعات مورد نیاز شما را کامل کند، زیرا ممکن است در پاسخ دادن به سوألات شما معذب باشد.
وی گفت: خارج شدن از منزل در حالت عادی برای افراد ترنس که هنوز مراحل درمان خود را کامل نکرده‌اند سخت است، بنابراین به اعتماد او خیانت نکرده و راز او را برملا نکنید. زیرا ممکن است منجر به آسیب زیادی به او شوید.
این روانشناس بالینی خاطرنشان کرد: جراحی آخرین راه و یک تصمیم بزرگ برای افراد ترنس است که نقطه عطف بزرگی در زندگی آن‌ها است همچنین درک، محبت و گفتگو درباره مسائل و مشکلات او می‌تواند برای گذراندن این دوره شدید احساسی بسیار مؤثر باشد. مثلا از او بپرسید: چطور می‌توانم کمک کنم؟ یا من سراپا گوش هستم اگر دوست داری حرفی بزنی.
خرازیان با تأکید براینکه اگر با یک فرد ترنس صمیمی نیستید، هرگز نام قبلی او را نپرسید، زیرا ممکن است تمایلی به صحبت درباره این وضوع نداشته باشد، گفت: هرگز به یک شخص ترنس نگویید که مردم افراد ترنس سکشوال را دوست ندارند و آن‌ها را نمی‌پذیرند، زیرا علاوه بر اشتباه بودن این موضوع، موجب جریحه‌دار شدن احساسات آن‌ها می‌شود.
این روانشناس یادآور شد: هرگز با گفتن یک دختر یا پسر نرمال یا واقعی، آن‌ها را با دیگران مقایسه نکنید، چرا که نرمال بودن یک شخص تعریفی او از خودش است، نه روشی که دیگران آن‌ها را طبقه‌بندی می‌کنند.
منبع: ایسنا
به گزارش تابناک همدان، الهه خرازیان اظهار کرد: ملال جنسیتی به این معناست که مشکلاتی که یک فرد در باور و پذیرفتن جنسیت خودش دارد و در واقع با رفتار و منش اجتماعی جنس دیگری در اجتماع زندگی می‌کند.
وی افزود: تراجنسیتی که تعداد خیلی کمی را در هر جامعه‌ای شامل می‌شوند و براساس آمار از هر صد هزار نفر، سه تا چهار نفر مبتلا به این بیماری هستند.
این مشاوره و روانشناس تصریح کرد: برای مثال ممکن است فرد اعضای جنسی مردانه داشته باشد در حالیکه شخصیت جنسیتی وی زنانه باشد همچنین عکس این حالت نیز وجود دارد.
وی با بیان اینکه این تضاد ممکن است در ذهن، رفتار خصوصی و یا رفتار اجتماعی افراد ترنس سکشول هویت جنسی بیولوژیک افراد وجود داشته باشد، اضافه کرد: هر فرد ممکن است با وجود هویت بیولوژیکی زن یا مرد، تصویری درونی و کاملا شخصی از جنسیت خود داشته باشد.
خرازیان ادامه داد: متأسفانه زندگی ترنس‌ها در ایران با انگ بیمار گره‌خورده است همچنین سازمان بهداشت جهانی در تابستان ۲۰۱۸ در تصمیمی تاریخی اعلام کرد که ترنس بودن را به عنوان یک بیماری روانی در نظر نمی‌گیرد و در بیانیه این سازمان تأکید شد که ادامه این دسته‌بندی باعث انگ اجتماعی برای افراد ترنس می‌شود.
وی با بیان اینکه براساس تحقیقات محققان ترنس بودن ریشه در ژنتیک دارد و درهمان دوران بارداری مادر در جنین شکل می‌یابد، اظهار کرد: به‌همین دلیل می‌توان به راحتی ترنس بودن فرزندان را تشخیص داد.
وی با بیان اینکه کودکان از سن ۴-۵ سالگی شروع به شناخت هویت خودشان می‌کنند، گفت: افراد ترنس در دوران کودکی‌شان متوجه می‌شوند که هویت جنسی‌شان با جسم آن‌ها مطابقتی ندارد.
خرازیان با بیان اینکه والدین می‌توانند با مشاهده برخی علائم از ترنس بودن فرزندانشان مطلع شود، تصریح کرد: خانواده‌ها در صورت مشاهده علائم می‌توانند موضوع را با یک روانشناس در میان بگذارند.
این مشاوره و روانشناس عدم تمایل کودک به بازی با همجنس‌های خویش، نشان دادن توجه و علاقه به اسباب‌بازی و لوازم جنس مخالف، عدم سازگاری محیط‌هایی که هم جنس‌های فرد وجود دارند مانند مدرسه، عدم سازش و هماهنگی با دوستان و همسالان خود از نظر فکری و شخصیتی، ناخوشایندی وناسازگاری از تغییرات جسمی دوران بلوغ، توجه به اسباب بازی‌های جنس مخالف خود و در نهایت بی‌علاقگی به پوشیدن لباس‌های جنس خود را از علائم افراد ترنس محسوب می‌شود.
وی به نوع زندگی این افراد از کودکی تا جوانی اشاره و اضافه کرد: این افراد از همان ابتدا و در دوران کودکی خود، تفاوت‌های خود با همنوعانشان را می‌فهمند همچنین بین ماهیت درونی و بیرونی خود شاهد تناقض بوده و به شدت گوشه نشین می‌شوند و به این ترتیب فشار زیادی را بر خود تحمل می‌کنند.
این روانشناس با بیان اینکه این افراد به علت درک نشدن توسط اطرافیانشان ممکن است مدام سرزنش شوند و مورد شماتت قرار گیرند، یادآور شد: این افراد حتی برای کمک به نزد روانپزشک می‌روند و سعی می‌کنند با ساختار بیولوژیکی بدن خود کنار بیایند و حتی آن را دوست داشته باشند، اما اغلب شکست می‌خورند و تنها به فکر تغییر جنسیت خود بر می‌آیند و در برخی موارد به خودکشی فکر می‌کنند و چه بسا در اوایل جوانی به این افکار جامه عمل می‌پوشانند.
خرازیان به مراحل تغییر جنسیت افراد اشاره کرد و گفت: هورمون درمانی، تغییر در رفتار اجتماعی، تغییر پوشش و در نهایت جراحی تغییر جنسیت از مراحل تغییر جنسیت محسوب می‌شود.
این مشاوره و روانشناس به مراحل درمان ترنس اشاره کرد و ادامه داد: اولین و مهم‌ترین موضوع پشت سر گذاشتن جلسات مشاوره است که فرد آمادگی لازم را پیدا کند و سپس با داشتن شرایط لازم برای جراحی آماده شود، همچنین لازم است که فرد حداقل به مدت یک سال هورمون تراپی انجام دهد و در نهایت باید جراحی‌های لازم بر روی وی انجام شود و در صورت لزوم جراحی‌های اختیاری نیز انجام می‌شود.
وی در بخش دیگری از سخنانش تأکید کرد: اگر فرزند یا یکی از عزیزانتان دچار این اختلال بود بهتر است علاوه بر همراهی در درمان این اختلال، از وی حمایت کنید تا بتواند با تطابق جسم و روح خود با هم به آرامش برسد و یک زندگی طبیعی و نرمال داشته باشد چرا که هر انسانی حق برخورداری از یک زندگی طبیعی و نرمال را دارد و هیچ شخصی نمی‌تواند این حق را از او سلب کند.
خرازیان بیان کرد: در برخی از خانواده‌های ایرانی، هضم این موضوع بسیار سخت بوده به‌طوری‌که فرزندان خود را طرد می‌کنند در حالیکه فقط کافی است این خانواده‌ها به آگاهی برسند که ترنس بودن یک اختلال است نه هنجارشکنی، نه تابو شکنی و نه سرکشی.
وی گفت: افراد مبتلا به این اختلال مانند همه انسان‌ها به داشتن زندگی نرمال و طبیعی علاقه‌مند هستند و به‌دنبال راهی برای تطبیق جسم و روان خود هستند.
این مشاوره و روانشناس بالینی گفت: سایر افراد جامعه باید در برخورد با یک فرد ترنس برخورد مناسب داشته باشند به‌گونه‌ای که به حریم خصوصی یک ترنس احترام بگذارند، نباید به همه بگوئید که او مشکل اختلال جنسی دارد همچنین ترحم نکنید؛ بدانید که او به ترحم نیاز ندارد بلکه لازم است فقط به او محبت کنید و در صورتی‌که فرد جراحی تغییر جنسیت داد شناخت خود را از او تغییر ندهید، زیرا او همان انسان سابق است و فقط تنها جایگاه جنسیتی‌اش تغییر کرده است.
وی ادامه داد: به هویت جنسیتی او احترام بگذارید و او را به‌صورتی‌که خود را معرفی می‌کند مورد خطاب قرار دهید و به تفکرات وی احترام بگذارید و اگر از جنسیت او اطمینان ندارید، صبر کنید که خود را معرفی کند، در غیر اینصورت به صورت محترمانه از او سوأل کنید.
خرازیان تصریح کرد: در صورتی که از گذشته صحبت می‌کنید هیچ وقت نگویید زمانی که در جنسیت قبلی بودی، چرا که افراد ترنس اعتقاد دارند از ابتدا در جنسیت حال حاضر بودند و تنها جسمشان اشتباه بوده است بنابراین از یادآوری این موضوع ناراحت می‌شوند. از او بپرسید که آیا مایل به صحبت در مورد گذشته است یا خیر. یا بگویید زمانی که بچه بودی یا چند سال قبل، یا وقتی که دانش‌آموز دبیرستان بودی. تا وقتی که سوأل شما همراه با احترام باشد، البته جزء سوألات ممنوعه نباشد، از پرسیدن آن واهمه نداشته باشید. البته انتظار نداشته باشید همه سوألات شما را پاسخ دهند. از یک ترنس انتظار نداشته باشید اطلاعات مورد نیاز شما را کامل کند، زیرا ممکن است در پاسخ دادن به سوألات شما معذب باشد.
وی گفت: خارج شدن از منزل در حالت عادی برای افراد ترنس که هنوز مراحل درمان خود را کامل نکرده‌اند سخت است، بنابراین به اعتماد او خیانت نکرده و راز او را برملا نکنید. زیرا ممکن است منجر به آسیب زیادی به او شوید.
این روانشناس بالینی خاطرنشان کرد: جراحی آخرین راه و یک تصمیم بزرگ برای افراد ترنس است که نقطه عطف بزرگی در زندگی آن‌ها است همچنین درک، محبت و گفتگو درباره مسائل و مشکلات او می‌تواند برای گذراندن این دوره شدید احساسی بسیار مؤثر باشد. مثلا از او بپرسید: چطور می‌توانم کمک کنم؟ یا من سراپا گوش هستم اگر دوست داری حرفی بزنی.
خرازیان با تأکید براینکه اگر با یک فرد ترنس صمیمی نیستید، هرگز نام قبلی او را نپرسید، زیرا ممکن است تمایلی به صحبت درباره این وضوع نداشته باشد، گفت: هرگز به یک شخص ترنس نگویید که مردم افراد ترنس سکشوال را دوست ندارند و آن‌ها را نمی‌پذیرند، زیرا علاوه بر اشتباه بودن این موضوع، موجب جریحه‌دار شدن احساسات آن‌ها می‌شود.
این روانشناس یادآور شد: هرگز با گفتن یک دختر یا پسر نرمال یا واقعی، آن‌ها را با دیگران مقایسه نکنید، چرا که نرمال بودن یک شخص تعریفی او از خودش است، نه روشی که دیگران آن‌ها را طبقه‌بندی می‌کنند.
منبع: ایسنا
