بحران آب در یزد جدی گرفته نمی‌شود

 تابستان امسال در حالی بیش از ۱۰۰ روستای یزد آبرسانی سیار می شوند و در حالی منبع های ذخیره آب فقط کفاف نصف روز مصرف آب استان را می دهند، که به نظر می رسد کمبود و بحران آب برای بسیاری از مردم و مسئولان قابل باور نیست.

مسئولان ملی در حالی که اسامی استانهای بحران زده در آب را مطرح می کنند، چشم های خود را بر روی استان یزد می بندند و نام یزد را در فهرست بحران زده ها جای نمی دهند و مردم نیز گرچه همواره به قناعت و صرفه‌جویی شهرت داشته اند اما انگار گرما و عطش، تاب قناعت را از آنها گرفته است.

مصرف آب در روزهای خردادماه در حالی که هنوز دو ماه گرم تیر و مرداد در پیش است، به اوج رسیده و مسئولان مدام ابراز نگرانی می کنند و از مردم طلب صرفه جویی و قناعت دارند.

ناهمخوانی طرح مسئله آب و روند مصرف آن در یزد

نکته ای که به نظر می رسد در این میان قابل تامل است، نوع نگاه بسیاری از مردم به مقوله بحران آب است زیرا مردم از یک سو مدام از رسانه ها و از زبان مسئولان می شوند که با بحران آب مواجه هستیم و باید صرفه جویی همگانی انجام شود اما از سوی دیگر آب، پرفشار در شیرهای آب روانه به سوی منازل آنهاست و مشترکان کم مصرف و پرمصرف همه با هم از این نعمت الهی بهره مند هستند.

گرچه همه مسئولان برای رفاه مردم تلاش می کنند و رسانه ها نیز به دنبال بیان مشکلات مردم و اطلاع رسانی از خدمات دولت برای رفع این مشکلات است، اما به نظر می رسد برخی بحران ها لازم است ملموس تر در جامعه نمود پیدا کند.
آب نیز از مواردی است که مردم باید کمبود آن را به عینه احساس کنند زیرا در غیر این صورت، باور اینکه یزد با بحران و کمبود آب مواجه است، برای آنها وجود ندارد.

آب نیز از مواردی است که مردم باید کمبود آن را به عینه احساس کنند زیرا در غیر این صورت، باور اینکه یزد با بحران و کمبود آب مواجه است، برای آنها وجود ندارد.

مردم چگونه می توانند کمبود آب و بحران آن را باور کنند در حالی که هر گاه شیر آب منازل خود را باز کرده اند، آب پرفشار در اختیار آنها بوده و در برخی مناطق نه تنها آب هیچگاه قطع نشده بلکه حتی از فشار آن در زمانهای اوج مصرف نیز کاسته نشده است.

برای کمبود آب هم باید مانور برگزار شود

به نظر می رسد همانگونه که برای زلزله، مانور برگزار می کنند، برای بحران آب نیز باید مانور برگزار کنند و جیره بندی آب و نبود آن را هر چند کوتاه، به مردم بچشانند تا این باور در میان مردم ایجاد شود که یزد به واقع با بحران آب مواجه است.

این موضوع با مسئولان دستگاه‌های ذیربط در میان گذاشته شد اما به نظر می رسد زیرساختهای آبرسانی به نحوی است که امکان جیره بندی آب در یزد وجود ندارد.

معاون عمرانی استاندار یزد در این زمینه اظهار داشت: جیره بندی آب آخرین تیر ترکش ما است زیرا شبکه آبرسانی در یزد به نحوی است که نمی توان آب یک منطقه را قطع کرد بلکه اگر قطعی اتفاق بیفتد، کل شبکه آبرسانی فاقد آب می شود.

سیدمحمدرضا سیدحسینی بیان کرد: هواگیری لوله ها پس از اتصال زمان بر و هزینه بر است و آب زیادی صرف این امر می شود ضمن اینکه اگر مدیریت درستی صورت نگیرد، ممکن است شکستگی های شدید در شبکه آبرسانی ایجاد شود.

در چنین شرایطی که جیره بندی آب در یزد حتی به صورت آزمایشی امکان پذیر نیست، باید به دنبال راه چاره برای باورپذیر شدن این بحران بود، بحرانی که حتی برخی مسئولان نیز آن را باور ندارند و حتی سخنرانی های نمایندگان مجلس و مسئولان استان در سفرهای آنها به یزد، تاثیری در تصمیم گیریهای کلان آنها نداشته است.

مسئولان کشور حل مشکل آب یزد را به خودیاری مردم حواله داده اند

این موضوع تا آنجا پیش رفته که برخی مسئولان کشور، حل مشکل آب در یزد را به خودیاری مردم حواله داده اند تا جایی که این امر اعتراض نمایندگان مجلس را نیز به دنبال داشته است.

نماینده مردم اردکان در مجلس درباره این موضوع اظهار داشت: آب اصلی ترین مشکل یزد است و حواله کردن آن به خودیاری مردم، غیرمسئولانه است.

محمدرضا تابش از مسئولان خواست تا طرح های مطالعه شده و کارشناسی شده در حوزه انتقال آب به یزد را مورد بررسی قرار دهند و آنگاه طرح قابل اجرا در دستور کار دولت قرار گیرد.

وی افزود: در حوزه آب شرب و بهداشت مردم یزد، اگر یک طرح درست، اصولی و جدی به دولت ارائه شود، به نظر می‌ رسد مشکل این بخش ظرف چند سال آینده قابل حل باشد.

تابش تصریح کرد: مسئولان کشور مشکل آب یزد را باور کنند و بدانند که اگر بحران آب در یزد جدی گرفته نشود، به زودی شاهد فاجعه ای در مرکز ایران خواهیم بود و همه چیز از زندگی مردم گرفته تا صنعت و کشاورزی، با مشکل آب، قفل خواهد شد.

باورپذیر کردن بحران آب در یزد، امروز وظیفه ای است که در استان یزد باید در کنار صرفه جویی در مصرف آب مورد توجه قرار گیرد و از مردم و مسئولان استانی گرفته تا رسانه ها، باید در این زمینه اطلاع رسانی لازم را انجام دهند و با ارائه مستندات این بحران، توجه مسئولان کشور را به این نقطه از کشور و کمبود اساسی آن جلب کنند.