حاشیه ای بر روز بی متن خبرنگار؛
364 روز از سال را عین کارگری ساده و بی ادعا کار میکنیم و به ارتقا سطح دانش و آگاهی مردم کمک میکنیم و هرسال تنها در یک روز خبرنگار به خودمان می رسیم و یادمان می آید که خبرنگاری هم وجود دارد.
364 روز از سال را عین کارگری ساده و بی ادعا کار میکنیم و به ارتقا سطح دانش و آگاهی مردم کمک میکنیم و هرسال تنها در یک روز خبرنگار به خودمان می رسیم و یادمان می آید که خبرنگاری هم وجود دارد.
به گزارش تابناک ایلام ،به راستی اگر نبودند سربازان جبهه جنگ نرم امروز ما چه تصویری داشت؟ آیا توسعه ای حاصل می شد؟آیا اخبار و اطلاعات در کثری از ثانیه جابجا می شد؟
به زعم بنده ی نوعی که 15 سال کار خبری کرده و تقریبا سینه سوخته ی این کارزار هستم جواب این سوالات منفی است.
از سال 80 که به صورت حرفه ای وارد کار رسانه ای شده ام به یاد دارم که روز خبرنگار سال به سال کمرنگ تر و کم فروغ تر برگزار می شود.گویا دست تقدیر بر این ظلم حکم کرده که خبرنگار در این وادی به حاشیه کشیده شود.
ولی امسال مراسم روز خبرنگار اصلا فروغی نداشت که بخواهیم کم و زیادش را مورد قضاوت قرار دهیم.
مراسم از ساعت 6 عصر با صحبتهای کلیشه ای مجری برنامه که آمده بود تا تنها سلام سلام را به ما برساند شروع شد.
کلیپی از قهقه ی مستانه ی یکی از همکارانمان که با کیک و ساندیس با 70 رای پاک به خانه راه پیدا کرده بود پخش شده و در ادامه شاهکارهای خانه ی مطبوعات کنونی به رخ حضار کشیده شد.
گروه موسیقی در جایگاه حاضر شد و خواننده ی یقه باز و مشتی گروه که قرار بود 5 کار را اجرا کند در وسط کار دوم با اعتراض حاضرین اجرای خود را قطع کرده و جایگاه را ترک نمود.
پیر بازنشسته و دل نازک مطبوعات که همین ساده دلی وی را در جایگاه ریاست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام دوست داشتنی تر کرده است، در جایگاه ایراد خطابه حضور یافته و در کوتاه ترین زمان ممکن فقط خبرنگاران را به سکوت و دم نزدن دعوت کرد.
در اتفاقی نادر و بی مناسبت یکی از اعضای خانه مطبوعات که نه رییس و نه پیشکسوت و نه سر و نه ته خانه بود در جایگاه حضور یافته و به گهر افشانی مشغول شد.
تجلیل از خانواده های همکاران مطبوعاتی که امروز در بین ما نیستند اولین نکته ی روشن مراسم روز خبرنگار بود.
تجلیل از همکاران و کمک کاران جشنواره فرامرزی خبرنگاران هم در نوع خود جالب بود. نکته ی جالب اینجا بود که در روزی که از هیچ خبرنگاری تجلیل به عمل نیامد استانداری که افتخار حضور در جمع خبرنگاران را نداده بود مورد تجلیل و تکریم غیابی قرار گرفت.
به هر حال سردی مراسم روز خبرنگار ادامه داشت تا رسیدیم به تریبون آزاد مراسم که اگر نور و فروغی وجود داشت از بابت همین تریبون آزاد بود.
همکاران رسانه ای از چپ و راست و معتدل در جایگاه حضور یافته و هر یکی با اشارات ابرو و یکس با بلند کردن دست و دیگری با تکان دادن گردن به چپ و راست و جلو گرما را به سالن باز گرداندند.
سامی با توپ پر به استاندار حمله کرد و خبرنگار بدهکار ما به دادگستری از جریمه های میلیونی دادگاه از بابت شکایات ادارات نقدگریز شکایت کرد.البته یادی هم کرد ازنویسنده و روزنامه نگار فقید دکتر حشمت الله محمدی مدیرمسئول هفته نامه طلیعه که در این سالها نامش بر خلاف یادش از زبان هیچ مسئولی خارج نشده بود.
صدای نفس های سبز پوش زاگرسی که که انگار به مسلخ داعش پا گذاشته بود نفس ها را در سینه حضار حبس کرده و همه برای سلامتی این جوان و پایین آمدنش از پشت تریبون بدون عارضه ی قلبی دعا می کردند. هر چند بیزاری خود را از واژه "مرگ بر" اعلام کرد ولی حضار در جوابش مرگ را لایق آمریکا دانستند.
رحمان که 3 ساعت راه را از دهلران تا ایلام آمده بود با حرکات موزون گردن معتدل بودن خود را به رخ خبرنگاران حاضر در سالن کشید.
مرتضای جوان هم از شکایت صاحب خانه از اهل حرم خود ناله کرد و استاندار و خانه ی مطبوعات را سیبل حملات خود قرار داد.
عکاس نوظهوری که چند صباحی است در فضای مجازی از نداشتن روزی به نام روز عکاس خبری گلایه می کرد هم پشت تریبون آزاد با تپق های فراوان دل حاضرین را ریش نمود.غافل از اینکه همین حضورش در پشت تریبون آزاد روز خبرنگار اثبات کرد که عکاس خبری هم از خانواده ی خبرنگاران خارج نیست.
نوبت به سنجیده ای رسید که سنجیده و بی طرف بودن سخنانش برای حضار در هاله ای از ابهام بود.
مجیدکاپور اما آمد و با سخنانی سنجیده فضا را تلطیف کرده و تریبون آزاد به کار خود خاتمه داد.
کلانتری معاون سیاسی استاندار آخرین خطیب مراسم روز خبرنگار بود.وی که از سخنان همه سخنرانان تریبون نت برداری کرده بود با طبعی لطیف و بیانی شیوا تب بالا رفته مراسم را به زیر کشیده و این مهم را از یاد خبرنگاران برد که امسال خبری از تجلیل روز خبرنگار نیست.
یک سیخ کباب کوبیده و یک بشقاب برنج و نوشتبه کوکا و سالاد در رستوران مرد رد صلاحیت شده ی اصلاحات در انتخابات مجلس به همراه بلیط سینما فرهنگ ایلام تنها عایدی خبرنگاران از مراسم روز خبرنگار بود.
به جرات می توان گفت که تریبون آزاد تنها قسمت فروزان مراسم روز خبرنگار بود.چرا که امسال بر خلاف سالهای قبل هیچ خبرنگاری مورد تجلیل قرار نگرفت......
به گزارش تابناک ایلام ،به راستی اگر نبودند سربازان جبهه جنگ نرم امروز ما چه تصویری داشت؟ آیا توسعه ای حاصل می شد؟آیا اخبار و اطلاعات در کثری از ثانیه جابجا می شد؟
به زعم بنده ی نوعی که 15 سال کار خبری کرده و تقریبا سینه سوخته ی این کارزار هستم جواب این سوالات منفی است.
از سال 80 که به صورت حرفه ای وارد کار رسانه ای شده ام به یاد دارم که روز خبرنگار سال به سال کمرنگ تر و کم فروغ تر برگزار می شود.گویا دست تقدیر بر این ظلم حکم کرده که خبرنگار در این وادی به حاشیه کشیده شود.
ولی امسال مراسم روز خبرنگار اصلا فروغی نداشت که بخواهیم کم و زیادش را مورد قضاوت قرار دهیم.
مراسم از ساعت 6 عصر با صحبتهای کلیشه ای مجری برنامه که آمده بود تا تنها سلام سلام را به ما برساند شروع شد.
کلیپی از قهقه ی مستانه ی یکی از همکارانمان که با کیک و ساندیس با 70 رای پاک به خانه راه پیدا کرده بود پخش شده و در ادامه شاهکارهای خانه ی مطبوعات کنونی به رخ حضار کشیده شد.
گروه موسیقی در جایگاه حاضر شد و خواننده ی یقه باز و مشتی گروه که قرار بود 5 کار را اجرا کند در وسط کار دوم با اعتراض حاضرین اجرای خود را قطع کرده و جایگاه را ترک نمود.
پیر بازنشسته و دل نازک مطبوعات که همین ساده دلی وی را در جایگاه ریاست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام دوست داشتنی تر کرده است، در جایگاه ایراد خطابه حضور یافته و در کوتاه ترین زمان ممکن فقط خبرنگاران را به سکوت و دم نزدن دعوت کرد.
در اتفاقی نادر و بی مناسبت یکی از اعضای خانه مطبوعات که نه رییس و نه پیشکسوت و نه سر و نه ته خانه بود در جایگاه حضور یافته و به گهر افشانی مشغول شد.
تجلیل از خانواده های همکاران مطبوعاتی که امروز در بین ما نیستند اولین نکته ی روشن مراسم روز خبرنگار بود.
تجلیل از همکاران و کمک کاران جشنواره فرامرزی خبرنگاران هم در نوع خود جالب بود. نکته ی جالب اینجا بود که در روزی که از هیچ خبرنگاری تجلیل به عمل نیامد استانداری که افتخار حضور در جمع خبرنگاران را نداده بود مورد تجلیل و تکریم غیابی قرار گرفت.
به هر حال سردی مراسم روز خبرنگار ادامه داشت تا رسیدیم به تریبون آزاد مراسم که اگر نور و فروغی وجود داشت از بابت همین تریبون آزاد بود.
همکاران رسانه ای از چپ و راست و معتدل در جایگاه حضور یافته و هر یکی با اشارات ابرو و یکس با بلند کردن دست و دیگری با تکان دادن گردن به چپ و راست و جلو گرما را به سالن باز گرداندند.
سامی با توپ پر به استاندار حمله کرد و خبرنگار بدهکار ما به دادگستری از جریمه های میلیونی دادگاه از بابت شکایات ادارات نقدگریز شکایت کرد.البته یادی هم کرد ازنویسنده و روزنامه نگار فقید دکتر حشمت الله محمدی مدیرمسئول هفته نامه طلیعه که در این سالها نامش بر خلاف یادش از زبان هیچ مسئولی خارج نشده بود.
صدای نفس های سبز پوش زاگرسی که که انگار به مسلخ داعش پا گذاشته بود نفس ها را در سینه حضار حبس کرده و همه برای سلامتی این جوان و پایین آمدنش از پشت تریبون بدون عارضه ی قلبی دعا می کردند. هر چند بیزاری خود را از واژه "مرگ بر" اعلام کرد ولی حضار در جوابش مرگ را لایق آمریکا دانستند.
رحمان که 3 ساعت راه را از دهلران تا ایلام آمده بود با حرکات موزون گردن معتدل بودن خود را به رخ خبرنگاران حاضر در سالن کشید.
مرتضای جوان هم از شکایت صاحب خانه از اهل حرم خود ناله کرد و استاندار و خانه ی مطبوعات را سیبل حملات خود قرار داد.
عکاس نوظهوری که چند صباحی است در فضای مجازی از نداشتن روزی به نام روز عکاس خبری گلایه می کرد هم پشت تریبون آزاد با تپق های فراوان دل حاضرین را ریش نمود.غافل از اینکه همین حضورش در پشت تریبون آزاد روز خبرنگار اثبات کرد که عکاس خبری هم از خانواده ی خبرنگاران خارج نیست.
نوبت به سنجیده ای رسید که سنجیده و بی طرف بودن سخنانش برای حضار در هاله ای از ابهام بود.
مجیدکاپور اما آمد و با سخنانی سنجیده فضا را تلطیف کرده و تریبون آزاد به کار خود خاتمه داد.
کلانتری معاون سیاسی استاندار آخرین خطیب مراسم روز خبرنگار بود.وی که از سخنان همه سخنرانان تریبون نت برداری کرده بود با طبعی لطیف و بیانی شیوا تب بالا رفته مراسم را به زیر کشیده و این مهم را از یاد خبرنگاران برد که امسال خبری از تجلیل روز خبرنگار نیست.
یک سیخ کباب کوبیده و یک بشقاب برنج و نوشتبه کوکا و سالاد در رستوران مرد رد صلاحیت شده ی اصلاحات در انتخابات مجلس به همراه بلیط سینما فرهنگ ایلام تنها عایدی خبرنگاران از مراسم روز خبرنگار بود.
به جرات می توان گفت که تریبون آزاد تنها قسمت فروزان مراسم روز خبرنگار بود.چرا که امسال بر خلاف سالهای قبل هیچ خبرنگاری مورد تجلیل قرار نگرفت......
