تابناک: در حال حاضر زنان سرپرست خانوار جامعه ما به شدت تنها هستند.از یک سو مشکلات اقتصادی و فرهنگی وغیره برایشان وجود دارد و از سوی دیگر مشکلات روحیشان به درستی درمان نمی شود و همین امر می تواند در آینده خطر آفرین باشد.
به گزارش تابناک اصفهان، دقیقا فردای روزی که شمع تولد 32 سالگیم را فوت کردم،همسرم تصادف کرد و بعد از یک ماه فوت شد. تا آن روز حتی نمی دانستم زن سرپرست خانوار یعنی چه.یک فرزند سه ساله داشتم و خانواده همسرم هم در شهر دیگری زندگی می کردند و موافقت کردند که پسرم با من زندگی کند.من تا آن زمان خانه دار بودم و حتی یک روز هم در هیچ اداره ای کار نکرده بودم.بعد از این واقعه ناگوار، دنبال شغل مناسب گشتم؛ اما شغلی که هم ساعت کاریش کم باشد تا بتوانم به فرزند خردسالم رسیدگی کنم و هم فضای مناسبی داشته باشد، به هیچ وجه پیدا نمی شد. مدتی با کمک مالی خانواده همسرم، زندگی را سپری می کردم تا بالاخره توانستم مدرک خیاطی بگیرم و آموزشگاه بزنم...سرپرستی در آینه آمار
بر اساس نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰ ،بیش از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار خانوار از خانوارهای کشور توسط زنان سرپرستی می شود که رقمی حدود ۱۲٫۱ درصد کل خانوارهای کشور است؛ این آمار نسبت به ۵ سال گذشته، یعنی در سال ۱۳۸۵ بیشتر از ۹۰۰ هزار خانوار افزایش یافته و به عبارت بهتر طی ۵ سال تعداد زنان سرپرست خانوار از حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر، به حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر افزایش یافته است. براساس سرشماری سال ۱۳۸۵، میزان سهم زنان در سرپرستی خانواده ها، ۴/۹ درصد بود که این میزان در سال ۱۳۷۵، ۴/۸ درصد بوده و طی یک دهه، از رشد یک درصدی برخوردار شده است. بنا به اظهار رییس سازمان بهزیستی کشور، در حقیقت ۳۰ الی ۴۰ درصد تعداد زنان سرپرست خانوار در سال افزایش می یابد. موسوی چلک آمار طلاق در جامعه را عمده ترین دلیل افزایش تعداد زنان سرپرست خانوار دانست و پس از آن مرگ ومیرهای ناشی از تصادفات رانندگی و فوت طبیعی را به عنوان دومین و سومین دلیل افزایش تعداد زنان سرپرست خانوار اعلام کرد. بنابراین، سالانه ۶۰ هزار زن در کشور بی سرپرست می شوند. ارقام مربوط به ساختار سنی این گروه از زنان، حاکی از آن است که حدود ۲۶ درصد از آنها در گروه سنی ۲۵ تا ۴۴ سال، ۳۸ درصد بین ۴۵ تا ۶۴ سال و۳۲ درصد نیز بین ۶۵ سال و بالاتر قرار دارند. به بیان دیگر، هر چه سن زنان افزایش می یابد، احتمال قرار گرفتن آنها بین گروه زنان سرپرست خانوار بیشتر می‌شود.
معضلی به نام " انگ"
سمیه اردستانی مددکار اجتماعی در مورد مشکلات زنان سرپرست خانوار می‌گوید:متاسفانه در جامعه ما، زندگی زنان پس از ترک شوهر به دلیل فوت یا طلاق، غالبا با ابهامات و مخاطراتی روبه رو است، از جمله: سرپرستی فرزندان به تنهایی و گاه به سختی، مشکلات اقتصادی، زندگی در تنهایی همراه با افسردگی و ناامیدی، همچنین نگرش غلط جامعه نسبت به زنان مطلقه و بیوه در نبود همسرانشان، آنان را در روابط اجتماعی و حضور در اجتماع با مشکلات عدیده ای روبه رو می کند. طی سال ها کار مددکاری به من ثابت شده مهم‌ترین مطالبه این زنان، حل مشکلات اقتصادی است.آنها معتقدند وقتی قرار است هم نقش پدر و هم مادر را در یک خانه ایفا کنند، فرصت کمتری برای انجام وظایف شغلی پیدا می کنند و ضرورت دارد دولت با برنامه ریزی مدون در این زمینه راهگشا باشد.مشکل دیگر قطعا نوع نگاه به زنان بیوه و برچسب زنی غلط به آنان است.این زنان مدام از اینکه به آنان، انگ می زنند گله مند هستند و دچار سرخوردگی می شوند.متاسفانه نوعی جهت گیری منفی نسبت به این زنان وجود دارد که ازآموزش و پروش گرفته تا رسانه در ایجاد و تقویت آن بی تاثیر نیست.چه لزومی دارد در جامعه ای که روز به روز به تعداد زنان سرپرست خانوارش افزوده می شود و طبق آمار بیش از دو میلیون نفر از این افراد در آن زندگی می کنند، باز هم سریالی نمایش داده شود که یک زن بیوه منشا مشکلات خانواده دیگر است و زندگی بقیه را به تباهی می کشد؟به کرات در طول دوره مددکاریم با خانم های بیوه‌ای روبه رو شدم که به دلیل فشار جامعه و به تبع آن خانواده، به صورت شتابزده و بدون عقل و منطق مجددا ازدواج کرده و زندگی خود را تباه ساخته بودند؛ در حالی که همین افراد می توانستند در یک فضای آرام و به دور از تنش بهترین تصمیم را بگیرند.
جای خالی توانمند سازی
ناهید عباس پور روانشناس در مورد زنان سرپرست خانوار می گوید:جای خالی ارگانی برای توانمند سازی این زنان به شدت احساس می شود.البته این ستاد در کشور وجود دارد؛ اما تاکنون نتوانسته تمام جامعه آماریش را تحت پوشش قرار دهد. زنی که همسرش را از دست می‌دهد و به یکباره مسئولیت یک خانواده بر دوشش می افتد، قطعا با اضطراب ها و فشارهای روانی زیادی روبه رو است که ضرورت دارد یک روانشناس یا مشاور خانواده، او را در این مسیر همراهی کند.در حال حاضر زنان سرپرست خانوار جامعه ما به شدت تنها هستند.از یک سو مشکلات اقتصادی و فرهنگی وغیره برایشان وجود دارد و از سوی دیگر مشکلات روحیشان به درستی درمان نمی شود و همین امر می تواند در آینده خطر آفرین باشد.این مطلب را روزنامه نسل فردا منتشر کرده است.
منبع: تابناک