بزم عزای حضرت مادر در صحن‌وسرای حضرت خورشید/ اجتماع باشکوه فاطمیون در مشهد برگزار شد

به گزارش خبرنگار تابناک از استان خراسان رضوی، در سالروز شهادت بانوی دو عالم حضرت زهرا (س) صبح امروز، مشهد حال‌وهوای دیگری داشت؛ شهری که همیشه میزبان زائران است، امروز خودش زائر و مهمان شد. از همان ساعات ابتدایی روز و حوالی ساعت 9 صبح، موج جمعیت از هر سوی شهر راهی میدان شهدا می‌شد و رقم‌خوردن روزی متفاوت را حکایت می‌کرد؛ روزی که قرار بود نام حضرت زهرا(س) بر سینه‌ها بنشیند و هوای شهر را معطر کند.

در میان این خیل عاشقان، پنج خودروی حامل پیکرهای مطهر ۱۳ شهید گمنام دفاع مقدس در کانون نگاه‌ها و اشک‌ها قرار داشتند. قهرمانانی که سه دهه از پروازشان گذشته اما نه‌تنها امروز بلکه تا پایان تاریخ، نام و داغشان تازه است. این جوانان رشید، شاید اهل مشهد نبوده و هیچ‌گاه حتی خیابان‌های این شهر را ندیده باشند اما امروز همه مردم مشهد برایشان پدری و مادر شدند. هرچه باشد، وقتی پای شهدا وسط بیاید، دیگر هیچکس غریبه نیست. اشک‌هایی که روی گونه‌ها می‌لغزید، آنان را به عزیزترین برادر، محبوب‌ترین فرزند و محترم‌ترین پدر تبدیل می‌کرد.

مشهد، شهر ذکر، هویت و حماسه

مراسم با تلاوت آیاتی از سوره مبارکه نساء آغاز شد و برای دقایقی هرچند کوتاه، کلام خدا همچون نسیمی لطیف بر دل‌های عزاداران نشست. پس از آن دست‌ها بر سینه نشست، صداها در هم آمیخت، مشهد یکپارچه شد و «صلوات خاصه علی‌بن موسی‌الرضا(ع)» از دل جمعیت برخاست؛ صلواتی که نه فقط یک ذکر که پیمانی دوباره با امام مهربانی‌هاست. پس از آن هم نوبت به سرود ملی رسید. همخوانی مردم، میان زمزمه صلوات و نوای عزاداری، صحنه‌ای آفرید که گویی هویت ایرانی و ارادت فاطمی، دو بال یک پرواز هستند. همه با هم ایستاده بودند؛ پیرمردی با عصا، نوجوانی با چفیه، مادری با چادر مشکی و کودکی که دست کوچک‌اش را به تابوت‌های شهدا می‌کشید.

از حوالی ساعت ۱۰، کاروان جمعیت از میدان شهدا به سمت حرم مطهر رضوی به حرکت درآمد. صدای «یا زهرا(س)» و «یا حسین(ع)» در هوای سرد صبحگاهی می‌پیچید و قدم‌ها با ریتم سینه‌زنی هماهنگ می‌شد. پیشاپیش این دریای خروشان، حضرت آیت‌الله علم‌الهدی نماینده ولی‌فقیه در استان، عصازنان همراه مردم بود؛ تصویری که برای بسیاری حسی پدرانه داشت.

پایان مسیر، اشک عزاداران در آغوش امام(ع)

هرچه جمعیت به حرم نزدیک‌تر می‌شد، شانه‌ها فشرده‌تر، دل‌ها منقلب‌تر و صداها حزین‌تر می‌شد. چند قدم مانده به بارگاه امام رضا(ع)، همه یک‌باره مکث کردند؛ دست‌ها دوباره بر سینه نشست و سلام‌ها روانه شاه خراسان شد. مردم دسته‌دسته از بست شیخ طوسی وارد شدند. گویا مشهد داشت قهرمانان غریب وطن را به آغوش امام غریب(ع) می‌سپرد.

چند دقیقه مانده به اذان ظهر، صحن‌های امام مهربانی‌ها لبریز از جمعیت شد. از رواق امام خمینی(ره) تا صحن‌های انقلاب و آزادی، هرجا چشم می‌چرخید، مردمی را می‌دید که بر فرش صاحبخانه کریم این صحن و سرا نشسته‌اند. برخی با زمزمه زیارت‌نامه، برخی با اشکی آرام و برخی در فکر مادر شهیدی که هنوز منتظر قیام فرزندش منجی عالم بشریت است. با طنین اذان، نماز ظهر و عصر به جماعت اقامه شد. جمعیتی یکپارچه به «قَد قامَت الصَلاة» ایستاد آن‌هم در روزی که دل‌ها می‌تپید و چشم‌ها می‌بارید. پس از نماز، مراسم عزاداری شهادت حضرت زهرا(س) آغاز شد؛ با سخنان امام جمعه مشهد و مرثیه‌سرایی مداحان اهل‌بیت(ع). صدای روضه که بلند شد، انگار خستگی مسیر از تن مردم بیرون رفت و اشک‌ها راه تازه‌ای پیدا کرد.

امروز، مشهد یک بار دیگر به دنیا نشان داد که عشق به اهل‌بیت(ع) فقط یک باور نیست، یک سبک زندگی است. تشییع ۱۳ شهید گمنام در دل اجتماع عظیم فاطمیون، پلی بود میان گذشته و امروز؛ میان مادر گران‌قدر شیعه و فرزندان رشیدی که برای دفاع از وطن و مکتب و ملت جان دادند. و مشهد - این شهر که همیشه بوی اهل بیت(ع) می‌دهد - امروز بوی حضرت مادر می‌داد؛ رایحه‌ای از جنس اشک، حماسه و وفاداری.

انتهای پیام/