چند وقت پیش با یکی از نمایندگان مجلس استان در فرودگاه همکلام شدم. از هر دری سخنی می رفت اما شاه بیت سخنان این عزیز ، حول دفاع از عملکرد نمایندگی خود می چرخید .هر موقع سخنانش را نمی پذیرفتم فوری مرا به قاطعیت خود حواله می داد و مکررا تاکید میکرد ، فرماندار وقتی مرا می بیند از ترس قایم میشود. نماینده ای که فرماندار از او نترسد نماینده نیست . اگر مسئولین از نماینده ای نترسند ، هرگز آ نماینده به چه درد میخورد؟ البته فحوی کلام این جناب نماینده را از چند همکار دیگر ایشان هم شنیده بودم. بطوریکه میشود گفت ، شاهد رشد و گسترش فرهنگ داد زدن در میان نمایندگان هستیم. حالا به این مطلب بپردازیم که این دادزدن ها چه ربطی به دیکتاتوری دارد؟
یقینا با من هم عقیده اید که هرگاه منطق ضعیف میشود ، انسان های ضعیف تلاش می کنند ضعف خود را با چرخش تند زبان شان جبران نمایند. اگر می بینید کسی در پارلمان که حق همه بر اساس قانون مشخص شده است داد و بی داد میکند بدانید منطق او فروکش کرده است. بخصوص وقتی که در برابر تذکر اتمام وقت مقاومت کند و نعره بکشد. حالا اگر همین نماینده رئیس جلسه را دیکتاتور بخواند ، میتوان تشخیص داد که خود این فرد رگه هایی از دیکتاتوری را در خودش دارد.
نماینده مجلس برای قانون گذاری به پارلمان رفته است نه ترساندن این و آن . اگر قانون در جایی رعایت نمیشود ، کسی حق ندارد با شکستن حرمت قانون به دنبال تذکر به این و آن باشد و اگر رفتار نتیجه نداد طرف مقابل را دیکتاتور خطاب کند.
البته مطمئنم بخشی از ماجرا انعکاسی است از پوپولیسم رایج در کشور . نمایندگان بعضا فکر میکنند اگر داد وبی دادی کنند و توجه رسانه ها و افکار عمومی را به خود جلب نمایند، در خلا رسانه های مستقل منتقد ، همین شلوغ کاری ها را میتوانند بعنوان رزومه عملکرد خود به مردم ارائه نمایند . جالب اینجاست که بخشی از مردم نیز همین انتظار غلط را از نماینده ها دارند. بله این دور باطل همچنان وجود دارد. چند روز گذشته همین اتفاق در نوبت ریاست آقای پزشکیان بر مجلس اتفاق افتاد . اما پزشکیان بدون واهمه از عوام فریبی ها ، قاطعانه به نماینده متخلف گفت بشین سر جات. سخنی به حق و به اندازه و در شان یک خاطی .
فارغ از اینکه آن نماینده چپ بود یا راست و یا هر خط دیگری ، بنظرم رفتار آقای پزشکیان کاملا منطقی بود.اگر بنا باشد نمایندگان مجلس تصور کنند که همه از فرماندار گرفته تا رییس مجلس و ... از آنها بترسند که میشود سنگ بنای دیکتاتوری . علی ایحال بخش مهمی از اینکه مجلس دیگر در راس امور نیست را باید در رفتار نمایندگان دید. آنهایی که در مقابل دوربین رسانه ها قانون نوشته شده توسط خود را زیر پا می گذارند چگونه می توانند حافظان خوبی برای اجرای قانون باشند؟
یادداشت:غلامرضا منصوری