عسل طبیعی یک اکسیر پر رمز و راز و جادویی است که درباره خاصیت آن، کتاب ها نوشته شده است. با این حال فکر می کنید اگر این اکسیر توسط بزرگ ترین زنبور جهان و در پس زوایای پنهان صخره های بلند ترین کوه جهان تولید شود، چه شکلی است و چه خاصیتی دارد؟
زنبورهای عسل غول آسا در کوه هیمالیا بزرگ ترین زنبورهای جهان هستند و گران قیمت ترین عسل جهان را تولید می کنند. اما حتی این قیمت، بالا رفتن از این صخره های مرتفع و خطرناک و رو به رو شدن با زنبورهایی که نیش آن ها به راحتی از لباس زنبور داری هم عبور می کند، نمی ارزد. آیا هیچ شکارچی شهامت بالا رفتن از کوه های مرگبار هیمالیا و شکار عسل این زنبورها را دارد؟
اعضا قبیله هایی در هند و نپال که پشت در پشت در مناطق کوهستانی رشته کوه های هیمالیا زندگی می کنند طبق یک سنت قدیمی و خطرناک، تنها شکارچیان این عسل هستند و شکار عسل از مناطق کوهستانی و صخره های چند ده متری و کشنده بین این بومیان رواج دارد. آن ها برای رسیدن به این عسل بکر و ناب دست به هر کاری می زنند و برای این کار هیچ ابزار محیر العقولی ندارند به جز دستان خشن خود، از همان نرده های طنابی و میله های بلند بامبو و سبدهای حصیری اجدادشان برای این عملیات غیر ممکن استفاده می کنند تا عسل دیوانه کننده بزرگ ترین زنبور دنیا را برداشت کنند.
شکارچیان عسل در پای صخره، آتش بزرگی برپا می کنند و توسط دود، زنبور عسل را متفرق کرده و سپس از نردبان های طنابی پوسیده بالا می روند و با چوب های بلند بامبو کندوهای عسل را از صخره ها جدا کرده داخل سبد می اندازند. بالا رفتن از صخره‌های هیمالیا که زنبورها در آنجا کندوهای هلالی شکل خود را می‌سازند، بسیار دشوار است و بومیان نپال برای جمع آوری این عسل گران بها با خطرات زیادی دست و پنجه نرم می کنند که مواقع زیادی به سقوط شکارچیان و مرگ آن ها بر صخره های هیمالیا ختم می شود به همین دلیل آن ها تنها و آخرین شکارچیان این عسل هستند.
نپالی ها دوبار در سال به شکار عسل می روند، اما عسلی که در بهار جمع آوری می کنند به عسل دیوانه کننده مشهور است و به مراتب از عسل پاییزی پر سود تر است. دو تا سه قاشق از این شهد شیرین سرخ رنگ، خواص روان گردانی شبیه ماری جوانا دارد. عسل بهاره این خواص خود را مرهون سموم گل های وحشی است که زنبورها در بهار می خورند. با وجود این که همه عسل را به اکسیر سلامتی می شناسند اما مصرف مقادیر بیشتر از این شهد شیطانی، تاثیر توهم زای بیشتری داشته و حتی ممکن است کشنده باشد.
به دلیل برداشت دشوار این محصول یا خاصیت کشنده این عسل سرخ رنگ مرغوب، شاید سنت زنبورداری و برداشت عسل هیمالیایی به زودی از میان برود و شاید آخرین شکارچیان زنبور عسل راه خود را ادامه ندهند، اما این شهد نادر به زندگی خود ادامه خواهد داد. البته با تغییر اکو سیستم ظریف منطقه که منجر به تولید این شهد منحصر به فرد می شود و یا افزایش فعالیت های انسانی، عسل هیمالیایی نادر تر از قبل خواهد شد.
