واردات محصولاتی که توان تولید آنها را داریم حرام است.
این فتوی رهبر انقلاب اسلامی است برای یک مسیر گشایی عمده در راه اقتصاد مقاومتی. این فتوی را شاید بتوان زیربنای شرعی این تئوری اقتصادی هم دانست.
البته شاید در چند و چون این فتوی مطالب زیادی را بتوان طرح نمود که علی القاعده نیازمند اطلاعات فقهی و مذهبی است، بنابراین ظاهر فتوی را همچنان مستمسک ادامه مطلب قرار میدهیم.
هفته پیش ، دکتر روحانی رییس جمهور در نشست خانه کشاورز که به منظور تجلیل از کشاورزان نمونه کشور برگزار گردیده بود از توافق با همسایگان کشور و نیز چند کشور آفریقایی برای کاشت محصولات کشاورزی ایران در خاک آن کشورها، خبر داد.
البته قبل از آن نیز حجتی ، وزیر جهاد کشاورزی این مطلب را جزو برنامه های این وزارتخانه نامیده بود. امری که در حال تحقق است.
موافقان این طرح اذعان میکنند که کشاورزی در ایران به صرفه نیست. آنها بی آبی کشور و نیز عدم هموار بودن زمین های کشاورزی برای این کابری را مطرح میکنند.
از این نمونه موافقان می توان به وزیر اسبق کشاورزی ، عیسی کلانتری اشاره نمود. او البته اکنون در کسوت ریاست محیط زیست میگوید ، باید از خارج محصولات کشاورزی را وارد کنیم چون کشاورزی مان ورشکسته است.
(سال ٦٧حضرت امام به من گفتند تو به عنوان وزیر کشاورزی کاری باید بکنی که رفاه زندگی این قشر(کشاورزان) بیشتر شود. این قشر، قشر ستمدیده ای است. نگفتند در گندم، گوشت قرمز و غیره خودکفا شویم، سیاست گذار کلان باید این را بگوید.
او با اشاره به اینکه کشاورزی با پول نفت دیگر جای کار ندارد و کشاورزی دیگر جای اشتغال جدید ندارد، گفت: ما نمی توانیم با کشاورزی ریشه کشور را بخشکانیم.کشاورزی مان هم مثل محیط زیستمان است.
همه تالابهایش خشکیده، همه دریاچه هایش خشکیده، هیچ رودخانه ای به مقصد نمی رسد، غیر از کارون که آن هم با هزار مصیبت خودش را به خلیج فارس میرساند.
رييس سازمان حفاظت محيط زيست گفت: این دیگر افتخار نیست که ١٩تا٢١ درصد از اشتغال کشور در بخش کشاورزی است. این کشاورزی هزینه اش در بسیاری از محصولات کشاورزی بیش از دو برابر قیمت جهانی است.
او عنوان کرد: تولید ناخالص سرانه داخلی ما هنوز ٥٠٠٠ دلار نشده ولی ملت ما غذا را به قیمت کشورهایی میخورند که سرانه ناخالص ٥٠هزار دلار دارند.
این اصل مطلب موافقان کاشت در خارج بود که همیشه به انحای مختلف بیان شده است.
در مقابل این دیدگاه یک نظر مخالفی هم وجود دارد .
مخالفان از دوبعد ، نگرانی خود را مطرح می کنند.1-اینکه در خارج از کشور سرمایه گذاری کنیم باید دلیل داشته باشد. اگر بی آبی را می گویند ، می توان به سمت کاشت محصولات کم آب بر حرکت نمود. اگر خاک را می گویند با تکنولوژی های مدرن می توان غنای خاک را افزایش داد. و مهمتر اینکه تکلیف کشاورزانی که در حال کاشت محصولات خود هستند چه خواهد شد؟ آیا دولت به خرید تضمینی محصولات انها اقدام خواهد نمود یا نه؟
2-علاوه براینکه کشور ما تحریم است و داستان های مربوط به خود را دارد ، مساله دیگری هم هست ، آنهم موضوع امنیت ملی است. اگر در مرحله انتقال محصولات به داخل کشور ، با مشکلاتی سیاسی مواجه گردیدیم ، تکلیف سرمایه های ما چه خواهد بود؟
بهرحال این دونکته به صورت مختصر بیان کننده نقطه نظرات مخالفان برون کاشتی دولت هستند.
البته بهتر است خود دولت و جهاد کشاورزی قبل از بروز هر گونه سوء تفاهمی ، رابطه این عمل با فتوی رهبری را هم توضیح دهند.