ابتدا دو خاطره ای که به صورت متواتر از زبان امام راحل و رهبر معظم انقلاب در رسانه ها نقل شده است را بیان می کنم:
نقل می کنند در حوزه علیمه نجف ، وقتی امام(ره) برای تدریس تشریف برده بود ، دو گروه حضور داشتند یکی مشغول خواندن قرآن بودند و گروه دیگر مشغول بحث و فحص علمی . امام گروه بحث را برای مجالست انتخاب نمود .این از بنیانگذار این مملکت.
خاطره دوم
در اوج حوادث سیاسی – امنیتی سال 88 ، حداد عادل به دیدار رهبر معظم انقلاب می رود تا در خصوص اوضاع مملکت سخنی بگوید. رهبری به هنگام دیدار او بیان می کنند فلان کتاب را خوانده ای ؟ برای ایرادات آن مطالبی نوشته ام که باید به نویسنده منتقل کنم.
حداد تعجب میکند که چظور ممکن است رهبر کشور با این همه دغدغه و های و هوی کتاب خوانی اش را تعطیل نکند.
کتاب، تمدن ساز است اما انگار این رسانه ارزشمند کم کم نفس های آخر خود را در سالهای اخیر می کشد.
نمی خواهیم از گلایه های همیشگی قیمت کتاب و عملکرد انتشاراتی ها و ظهور ebook ها و .. مایه گذارم. نه.
فقط می خواهیم یادآوری کنم کتاب مهجور مانده است و دیگر کسی کتاب نمی خواند.
شاید برای پرداختن به علل این مساله ده ها ساعت مطلب نوشتن و بحث و جدل لازم است اما از کنار همه انها می گریزیم و باز هم می گوییم کتاب نمی خوانیم ، باید بخوانیم.
در کوران شرایط بعد از جنگ دوم جهانی ، شورای شهر آمستردام هلند ، نخستین جلسه خود را برگزار می کند . در کمال تعجب نخستین مصوبه ان شورا نه تجهیز بیمارستان ها و مراکز نظامی و حتی مراکز تامین غذای مردم ، بلکه احیای کتابخانه هاست .
و شاید هم انصاف همین باشد که انها دست برتر را داشته باشند چرا که سرانه مطالعه یک فرانسوی شاید 30 برابر بیش از یک دانشجوی ایرانی باشد.
کتاب همه ابعاد یک موضوع است ، کتاب حاصل تلاش صدها ساعت مطالعه و تحقیق علمی است ، اما جزوه های دانشگاهی ما ثمره تنبلی مشترک استاد و دانشجویی است که از تفکر و تامل هراسان است .
و این گونه است سرنوشت ما که با دارا بودن گنجینه های غنی فرهنگی ، امروز محتاج معتادگونه تکنولوژی اروپا و غرب و کالای چینی هستیم.
جای کتاب را اینترنت گرفته است آنهم نه سایت های معتبر ، نه . کانال های تلگرامی گیزمیز و بیا تو و آتیش پاره ها و.. با فالورهای میلیونی شان که چیزی جز سر گرمی ندارند.
سابق براین نظام های سرمایه داری را به سرگرم کردن مردم متهم می کردند اما جامعه امروز ما بدون نیاز به حاکمیت تئوری های سرمایه داری و .. به دست خود خود را سرگرم صفحات زرد مجازی کرده است.
باید کتاب بخوانیم و این فرهنگ را پدید بیاوریم . حال راهش چیست را انهایی باید بگویند که 40 سال است بر سر سفره انقلاب از بودجه های فرهنگی مملکت ارتزاق می کنند.