خیلی وقت است که با بی مهری ها به صنایع دستی چه از جانب مسوولان و چه از جانب مردم زنگ خطر مرگ هنرهای دستی در قم به صدا درآمده اما گویا امروز حال این هنرها بدتر از همیشه است که حتی هنرمندان قوت و انگیزه شرکت در نمایشگاه صنایع دستی را هم ندارند.
به گزارش تابناک قم، روزنامه 19 دی درشماره 25 خردادماه مطلبی با عنوان تابوت صنایع دستی قم روی دوش مسوولان را به قلم زینب آخوندی به رشته تحریر درآورده است.
در این مطلب می خوانیم:
چهارمین دوره نمایشگاه بین المللی صنایع دستی تهران و بیست و پنجمین نمایشگاه صنایع دستی درحالی امروز به پایان می رسد که هنرمندان قمی از این کارناوال سهمی نداشته اند. دنیایی از رنگ و نور و زیبایی که دستهای هنرمند و عاشق این مرز و بوم آن را ساخته اند در این نمایشگاه معرض دید علاقه مندان از سراسر کشور گذاشته شد و بازدیدکنندگان اسم بسیاری از شهرها را با فعالیت هنرمندانش برای اولین بار در این نمایشگاه شنیدند اما نامی از قم در آن برده نشد.
خیلی وقت است که بی مهری ها به صنایع دستی چه از جانب مسوولان و چه از جانب مردم زنگ خطر مرگ هنرهای دستی در قم به صدا درآمده اما گویا امروز حال این هنرها بدتر از همیشه است که حتی هنرمندان قوت و انگیزه شرکت در نمایشگاه صنایع دستی را هم ندارند.
«کارگاه های صنایع دستی قم یکی پس از دیگری در حال تعطیل شدن هستند.» این را سید ابوالقاسم سعادتمند می گوید. یکی از کسانی که خرمهر ه های فیروزه ای رنگ هفت هزار ساله ای را می سازد که خاص شهر قم و تاریخش است.
او می گوید هر شهر و کشوری اگر یک هنر انحصاری داشته باشد، نهادها و دستگاه های مختلف تلاش می کنند تا این هنر اختصاصی را در جهان گسترش دهند اما در قم هیچ حمایت خاصی از این هنر اختصاصی و دیگر رشته های صنایع دستی صورت نمی گیرد.
سعادتمند نیاز اصلی صنایع دستی استان قم را ایجاد بسترهایی برای فروش محصولات می داند. او می گوید با اینکه در قم ظرفیت بسیار خوبی به لحاظ زائرپذیری وجود دارد اما هنرمندان صنایع دستی از این ظرفیت بهره ای ندارند.
این هنرمند قمی می افزاید: در گذشته اطراف حرم مطهر 9 واحد فروش سفال وسرامیک وجود داشت اما امروز یکی هم دیده نمی شود و خوراکی که ما به زائران حضرت معصومه(س) می دهیم تنها اجناس دسته صدم چینی است.
« شهرداری کارشکنی می کند؛ استانداری همراه نیست؛ سازمان ما بیش از اندازه ضعیف و منفعل است و نتیجه تمام اینها می شود مهجور ماندن هنر و هنرمند...» سعادتمند تجربه سال ها فعالیت در این رشته را به دوش می کشد و می گوید حتی توانسته این هنر قمی را در کشوری مانند آلمان مطرح کند با این حال اشتیاق و حمایتی از جانب مسوولان برای ایجاد یک مکان مناسب عرضه محصولات ندیده است.
« روز جهانی صنایع دستی که می رسد همه جا از هنرمندان تقدیر و تشکر می شود؛ مراسم بزرگداشت برگزار میکنند و هنرمند حداقل از لحاظ معنوی حمایت می شود اما در قم دریغ از یک پیامک...» امیر میرقیصری که هنرمند رشته سرامیک و سفال است، بیش از همه از حضور نداشتن هنرمندان قمی در نمایشگاه صنایع دستی دلخور است. او می گوید هر استانی حتی دور افتاده ترین استان ها چند غرفه در نمایشگاه داشته اما او و دوستانش اثری از هنرمندان قمی در این نمایشگاه ندیده اند.
این هنرمند قمی معتقد است حداقل 70 درصد فعالان رشته های مختلف صنایع دستی در قم نیاز به حمایت دارند. مانند استان های دیگر که هنرمندانشان از هر نظر حمایت می شوند تا در چنین محافلی حضور داشته باشند. سوال میرقیصری این است که اگر قرار است این حمایت ها صورت نگیرد پس وجود سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی چه فایده ای دارد؟
منبت، معرق وخیلی دیگر از هنرها روی چوب شغل وعلاقه مندی محمد سلمانی است. او هم امسال بازدیدی از نمایشگاه صنایع دستی داشته و جای خالی هنرمندان قمی در این نمایشگاه دلگیرش کرده است. برایش جای تعجب است که چرا از سیستان و بلوچستان و علی آباد کتول و حتی کشورهای خارجی باید در این نمایشگاه شرکت کنند اما قم که تنها 150 کیلومتر با تهران فاصله دارد محروم باشد.
سلمانی میگوید در حوزه کارهای چوب مخصوصا مبل، 90 درصد بازار کشور از قم تغذیه می شود اما هیچ اسم و نشانی هیچ جا از قم نیست. آن هم به دلیل بی تدبیری مسوولان و کم اطلاعی هنرمندان.
او معتقد است صنایع دستی قم نیاز به برندسازی دارد و آنهایی که مسئولیت هدایت و حمایت دارند در این زمینه هیچ کاری انجام نداده اند.
سید ابوالفضل آبیار هم هنرمند رشته های مرتبط با چوب است که مهم ترین مشکل هنرمندان صنایع دستی قم را مسائل مالی می داند. او می گوید در قم استعدادهای بسیار خوبی در حوزه صنایع دستی وجود دارد اما خیلی ها از مشکلات هر روزه ناامید و خسته شده و گوشه ای از این شهر یا کارگری می کنند یا راننده آژانس شده اند چرا که می بینند هنرشان اعتباری ندارد.
جعفر فلاح پور کارش نقاشی روی شیشه است. سال ها است از این طریق زندگی می گذارند و به نقش های بی جان، جان می دهد. او هم مانند خیلی ها مشکل اصلی صنایع دستی را عرضه و فروش می داند.
این هنرمند قمی از وعده هایی برای تبدیل شدن بازار کهنه قم به بازارچه دائمی صنایع دستی می گوید که 10 سال عمر دارند اما هنوز به ثمر ننشسته اند.
وی می افزاید: حتی در زمینه بازارچه های موقت هم کاری صورت نگرفت. هنرمند دستش بسته است اما اجاره های سنگین برای غرفه ها از ما می خواهند. ما حاضریم درصد فروشمان را بدهیم اما قبول نمی کنند.
بهمن ماه سال گذشته، بهمن نامور مطلق، معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، وضعیت کنونی صنایع دستی را به تابوتی تشبیه کرد که درصورت تداوم بی توجهی ها دولت روی دوشش این طرف و آن طرف می برد. حالا همین حرف را می شود درباره صنایع دستی قم هم گفت. هفته صنایع دستی هم گذشت اما گویا مسوولان مشکلی با سنگینی بار این تابوت روی دوششان ندارند و همچنان قرار نیست تحولی در این عرصه رخ دهد.
غیر قابل انتشار: ۴
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۶
کمک مسولان پیشکش کارشکنی نکنند من شخصا چندین بار برای مجوز فعالیت توسط ادارات جواب سربالا گرفتم
نمیدونم کارهام رو چطور عرضه کنم
در جهت رونق صنایع دستی ایجاد بازارچه‌های صنایع دستی در اطراف هسته مرکزی شهر و حرم مطهر میتواند تاثیر مطلوبی داشته باشد. نویسنده مطلب به هزینه های صنایع دستی هیچ اشاره ای نکردهبا این وضع اقتصادی و قیمت های محصولات هنری کسی جرات نمیکنه طرف این اجناس بره
یک استادی داشتیم می گفت:صنایع دستی اصلی‌ترین سند هویت تاریخی ملت‌هاست
متاسفانه صنایع دستی و آثار تولیدی را از خود هنرمندان خریداری نمی کنند.اگر واسطه‌ها از میان بروند هم تغییری در وضع زندگی هنرمندان ایجاد می شود و هم قیمت ها برای مردم ارزانتر خواهد شد.
رئیس فراکسیون صنایع دستی مجلس شورای اسلامی:برای ایجاد شغل در کشور باید چیزی بیشتر از 100 میلیون تومان هزینه شود ولی در حوزه صنایع دستی با 10 میلیون و یا 3 میلیونی که صندوق به هنرمندان ارائه می‌کند اشتغال برای 3 تا 4 نفر فراهم شود. 20 خرداد 1394 بنده با یک کارگاه تولیدی و ایجاد کار افرینی برای 4 نفر چندین ماه دنبال دریافت وام هستم.
برای تولید و تولیدکننده هیچ ارزشی قائل نیستند. عمل و گفته مسولان همخوانی نداره.