رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری دهلران از احیای پوشش گیاهی به وسیله نهالکاری در سطح 12 هزار هکتار از اراضی بیابانی شهرستان در طول سال های گذشته خبر داد.
به گزارش تابناک ایلام؛سید علی حسینی اظهار کرد: در
زمینه فعالیت های مطالعاتی 6 طرح مطالعاتی تحت عناوین مدیریت مناطق
بیابانی، شناسایی کانون های بحرانی فرسایش بادی و مدیریت جنگل های دست کاشت
بیابانی برای مناطق عین خوش، دشت عباس، پتک، ابوغویر، صمانه و حسن قندی
تهیه و اجرا شد.
وی افزود: در بخش عملیات اجرایی نیز تاکنون احیا پوشش
گیاهی به وسیله نهال کاری با گونه های سازگار با شرایط بیابانی در سطح 12
هزار هکتار انجام گرفته که 10 هزار هکتار آن توسط اداره ، یک هزار هکتار با
مشارکت شرکت ملی نفت مناطق مرکزی ایران و بیش از یک هزار هکتار نیز با
مشارکت کشاورزان و در قالب طرح های بادشکن مزارع و زراعت چوب در اراضی
زراعی واقع در مناطق بیابانی اجرا شده است.
رئیس اداره منابع طبیعی و
آبخیزداری دهلران تاکید کرد: احیا و اصلاح عرصه های مرتعی مناطق بیابانی در
سطح بیش از 20 هزار هکتار از اراضی بیابانی و در قالب طرح های ذخیره
نزولات توأم با بذرپاشی، کپه کاری، بوته کاری و نهالکاری در مناطق برتش،
موسیان، دشت اکبر و دشت عباس انجام گرفته است.
حسینی یادآور شد: سال
گذشته عملیات نهالکاری در عرصه های منابع طبیعی در مجموع در سطح 850 هکتار و
در قالب طرح های بیابان زدایی، توسعه جنگل کاری و جنگل کاری حاشیه جاده در
حوزه شهرستان و با کاشت بیش از 300 هزار اصله نهال انجام گرفته که بیشتر
در راستای بیابان زدایی بوده و 450 هکتار آن با مشارکت کشاورزان و با کاشت
260 هزار اصله نهال اکالیپتوس در اراضی مستعد و فاقد محدودیت آبی و در قالب
طرح های بادشکن مزارع و زراعت چوب اجرا شد.
وی مهم ترین عوامل بیابان
زایی و گسترش بیابان در شهرستان را وضعیت طبیعی و اقلیمی شهرستان و وقوع
خشکسالی های مکرر در طی سنوات گذشته، تخریب پوشش گیاهی ناشی از چرای بی
رویه و عدم تعادل دام و مرتع، بوته کنی مراتع، کشاورزی سنتی، فعالیت های
عمرانی از قبیل حفر کانال انتقال لوله های نفت، گاز و جاده های دسترسی و
غیره دانست.
رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری دهلران هجوم ماسه های
روان ، افزایش ریزگردها و گرد و غبارهای محلی و منطقه ای، کاهش کیفیت هوا و
تأثیر بر سلامت و آسایش مردم و مشکلات اجتماعی و همچنین تأثیر بر تولیدات
کشاورزی و منابع آب و منابع طبیعی را از مهمترین اثرات مخرب ناشی از پدیده
بیابان زایی بر شمرد.
حسینی گفت: شهرستان دهلران به دلیل پایین بودن عرض
جغرافیایی و نزدیکی به بیابان های عراق و عربستان و بیابانی بودن منطقه ،
بیشترین سهم گرد و غبار را در بین سایر شهرستان های تابعه استان دارد.
شهرستان مرزی دهلران در جنوب استان ایلام دارای 259 هزار هکتار عرصه بیابانی و 94 هزار و 920 هکتارعرصه جنگلی است.
شهرستان
دهلران در 200 کیلومتری جنوب مرکز استان اصلی ترین کانون بحرانی بیابان
زایی استان ایلام محسوب می شود تاجاییکه گفته می شود ۲۴۰ هزار هکتار
معادل40 درصد کل مساحت شهرستان دهلران بیابان شده است.
منبع: ايرنا
