نفس کشیدن در گرد و غبار فراوان کوچه های خاکی خیابان «معراج»، در گذر
از این محله، نصیبت می شود و مجبور هستی در کوچه و پس کوچه های این خیابان
از روی سنگ هایی که برای فرار از گل آلود شدن در روزهای بارانی در معابر
ریخته شده است، عبور کنی.معراج، از محله های نسبتاً جدیدبجنورد است و در
شمال مرکز خراسان شمالی واقع شده است و به گورستان پارک جاوید، جایی که
درگذشتگان در آن آرمیده اند، منتهی می شود و به گفته اهالی، خیابان اصلی آن
پنجشنبه و جمعه های شلوغی دارد و عرض کم و شلوغی آن بسترساز وقوع حوادث
رانندگی بسیاری در این خیابان است.نگاهی کلی و گذرا به وضعیت این محله،
نشان دهنده این است که در این محل، از خدمات شهری خبر چندانی نیست و البته
گلایه اهالی از ساماندهی نشدن وضعیت جمع آوری زباله ها، رها شدن زباله ها
در کنار تیرهای برق واقع در پیاده روها، آسفالت نبودن کوچه ها، خاکی بودن و
وضعیت نامناسب پیاده روها، این موضوع را تأیید می کند.
اگر گاری زباله بود...
زباله های رها شده در کنار یک تیر برق، موردی است که «صفی زاده» از
ساکنان این محله، با انگشت نشانم می دهد و می گوید: اگر در اینجا به عنوان
یک خیابان اصلی، گاری زباله وجود داشت، اهالی و کسبه، زباله های خود را به
جای رها کردن در کنار تیرهای چراغ برق، داخل گاری زباله می ریختند که هم
خیابان کثیف نمی شد و هم ظاهر نازیبایی برای محله به وجود نمی‌آمد.وی از
ارائه نشدن خدمات شهری به ساکنان این منطقه گلایه و بیان می کند: اتوبوس خط
واحد در این خیابان تردد نمی کند و اگر فردی بخواهد از اتوبوس برای رفت و
آمد استفاده کند باید مسافت طولانی را تا خیابان 32 متری پیاده برود.نبود
تاکسی عمومی هم در این محله از دیگر مشکلاتی است که «صفی زاده» به آن اشاره
و تصریح می کند: ناوگان حمل و نقل عمومی برای ساکنان محله معراج وجود
ندارد و این نوع خدمات در این محله تعطیل است و مردم در صورت نیاز به تاکسی
یا باید از تاکسی تلفنی استفاده کنند و یا سوار خودروهای شخصی شوند که در
خیابان اصلی این محله تردد دارند.
کودکان وسیله بازی ندارند
«جعفری» از دیگر ساکنان این محله، به نبود وسایل بازی برای کودکان در
پارک این محله اشاره می کند و می گوید: این محله یک پارک کوچک دارد که
البته فقط فضای سبزی از چند درخت کوچک و چمن مصنوعی است و حتی یک وسیله
بازی برای کودکان وجود ندارد.عبوری گذرا از کنار این پارک محله و ورانداز
آن و تماشای چند کودک دوچرخه سوار که برای فرار از خیابان ها و کوچه های
خاکی محله، فضای سبز را برای دوچرخه سواری خود انتخاب کرده اند، گفته های
این ساکن محله معراج را تأیید می کند.«جعفری» فقر اقتصادی ساکنان این محله
را هم مورد توجه قرار می دهد.
عرصه های رها شده
تعداد زیادی از خانه های این محله تازه ساخت است و عرصه های قطعه بندی
شده خالی بسیاری هم در کنار این خانه ها وجود دارد که برخی از این عرصه ها
محل دفع زباله ها شده و هر که هرچه دلش خواسته در آن جاها رها کرده است و
برخی نیز رویشگاه علف های هرز است.وقتی از «جعفری» درباره این که آیا این
عرصه های خالی مشکل و یا دردسری به واسطه تجمع معتادان و یا افراد دیگر
برای اهالی ایجاد کرده است یا خیر، پاسخ می دهد: عرصه ها قطعه بندی شده و
آماده فروش است و خوشبختانه چنین مشکلاتی تاکنون رخ نداده و تنها موضوعی که
آزار دهنده است ریختن زباله در آنجا ست که شهرداری هم آن ها را جمع نمی
کند و به عبارتی به تمیزی عرصه های رها شده، اهمیتی داده نمی شود و این
عرصه ها فقط چشم آزار است.
کوچه های خاکی
«نوری» دیگر ساکن محله معراج، از فاصله دور مدرسه برای دانش آموزان ساکن
در ابتدای خیابان سخن می گوید و بیان می کند: این موضوع با توجه به شلوغی
خیابان معراج و عرض کم آن، خطر تصادف را برای دانش آموزان به همراه دارد.
از طرفی تمام کوچه و پس کوچه ها و معابر این محله به جز خیابان اصلی خاکی
است و در زمستان ها با توجه به بارش برف و باران و گل آلود شدن معابر، رفت و
آمد برای فرزندانمان بسیار سخت می شود.وی یادآور می شود: سال گذشته یک
مرحله و اردیبهشت و خرداد امسال هم در مرحله ای دیگر، کارهای مربوط به
زیرسازی معابر این محله انجام شد اما از آسفالت آن خبری نشد و ساکنان این
محل در روزهای غیربارانی با معضل گرد و خاک و در روزهای بارانی با معضل گِل
آلود بودن معابر مواجه هستند و برای خلاصی از این وضعیت، کاری هم نمی
توانند انجام دهند و رفت و آمدها و نامه نگاری های شان با شهرداری برای
آسفالت محل، بی نتیجه بوده است.
گریز از یک حادثه
علاوه بر سنگ هایی که اهالی برای رهایی از گل و لای در معابر ریخته اند،
وجود علف های هرز و خار در همه جای این محله، رفت و آمد را سخت می کند و
گاهی مجبوری از روی بوته های خار که حالا به درختچه های کوچک اما مزاحم
تبدیل شده اند، عبور کنی.
همچنان که با وجود خاکی شدن کفش و لباس هایم در این محله مسیر خیابان
معراج را به سمت 32 متری طی می کنم، ناگهان صدای ترمزی وحشتناک، نگاهم را
به سمت خیابان جلب می کند. خودروی سنگین باری که در حال وارد شدن از خیابان
فرعی به اصلی بود کم مانده بود با خودروی نیسانی که در حال عبور از این
خیابان بود، برخورد کند که اگر راننده خودروی نیسان از خیابان منحرف نمی شد
و به جاده خاکی نمی زد، قطعاً این برخورد اتفاق می افتاد. تماشای این صحنه
آن هم در چنین ساعت خلوتی، مرا یاد گفته های «صفی زاده» از ساکنان این محل
انداخت که گفته بود، پنجشنبه ها و جمعه ها این خیابان خیلی شلوغ است و
تصادف های زیادی در آن رخ می دهد.
پس از به خیر گذشتن این اتفاق که می خواست حادثه ای را رقم بزند، به
تقاطع نگاه کردم که هیچ اثری از چراغ راهنمایی و یا علایم راهنمایی و
رانندگی و هشدار دهنده، در آن نبود.
همچنان که اهالی گفته بودند، در این محله از اتوبوس خط واحد و تاکسی
عمومی خبری نیست و مجبور هستم تا رسیدن به 32 متری و البته ورانداز دیگر
کوچه و پس کوچه ها و وضعیت محله معراج، راه خود را پیاده ادامه دهم، مغازه
های عرضه نیازهای روزمره مردم در این محله ظاهرا به تعداد کافی وجود دارد و
بخشی از این خیابان، شکل بازارچه ای کوچک را به خود گرفته و کالاهای
مختلفی در آن عرضه می شود؛ از مصالح ساختمانی گرفته تا مواد خوراکی، غذایی و
پوشاک.
درمانگاه، داروخانه و نانوایی، مراکزی است که من در مسیر خود آن ها را
نمی بینم. در تمام طول مسیر، نخاله های ساختمانی و زباله های رها شده در
کوچه، خیابان و پیاده رو همراهی ام می کنند و وقتی برای مدت کوتاهی توفان
خاک در این محله برپا می شود، رقص زباله های رها شده در خیابان و گرد و خاک
چهره ناهمگن و نازیبای خاصی به فضا می دهد و من هم که پیش بینی نمی کردم
شاهد چنین صحنه ای باشم، بخشی از مقنعه ام را که حالا کاملا بوی خاک گرفته
است، به شکل ماسک روی بینی ام قرار می دهم تا مجبور نباشم بیش از آن در گرد
و خاک، نفس بکشم!
سهم مردم این محله چیست؟
از خیابان معراج با همه مشکلاتی که دارد که برخی هایش درد مشترک همه
محله ها و برخی هایش خاص خودشان است، خارج می شوم اما همچنان ذهنم درگیر آن
جاست که به راستی سهم مردم این محله از خدمات شهری، آموزشی و تفریحی چقدر
است؟
اعتبار نداریم
معاون عمران شهرداری بجنورد در رابطه با آسفالت نبودن محله معراج، می
گوید: 28 نقطه سکونتگاه غیر رسمی در بجنورد شناسایی شده که معراج هم جزو
آن هاست و این محله ها جزو محدوده شهر هستند اما هزینه های خدمات شهروندی
را که به آن ها ارائه می شود، پرداخت نکرده اند و هزینه تمام خدمات شهری که
به آن ها ارائه می شود، بر دوش ساکنان دیگر مناطق شهر است و اگر شهرداری
نمی تواند خدماتی متناسب با نیاز ساکنان این محل به آن ها ارائه کند، به
دلیل نداشتن اعتبار است.
«کشمیری» می افزاید: شهرداری باید نگاه برابر به مناطق حاشیه شهر یا
سکونتگاه های غیررسمی داشته باشد و به همین دلیل آسفالت این مناطق را با
توجه به اعتبار سالانه در دستور کار قرار می دهد و از آن جایی که امسال
هزینه بسیار زیادی برای آسفالت کوی امام هادی(ع) و باقرخان شده است، آسفالت
دیگر مناطق حاشیه شهر به سال های بعد موکول می شود./روزنامه خراسان شمالی