سیاوش توحیدی
رسانه به عنوان یکی از رکن های مهم استواری جامعه و نیز تثبت لحظه به لحظه دموکراسی و حکومت مردم بر مردم در نظر گرفته می شود. در این بین نقش خبرنگار امری بدیهی و تعیین کننده است. آنچه خبرنگار از شرایط زمانی و مکانی خبر می فهمد یقینا بعنوان یکی از پارامترهای مهم تعین کننده پیش فرض های او نقش آفرینی می کند و همین پیش فرض ها در سمت وسو دادن به اخبار رسانه مساله ای حیاتی است.
رسانه به عنوان یکی از رکن های مهم استواری جامعه و نیز تثبت لحظه به لحظه دموکراسی و حکومت مردم بر مردم در نظر گرفته می شود. در این بین نقش خبرنگار امری بدیهی و تعیین کننده است. آنچه خبرنگار از شرایط زمانی و مکانی خبر می فهمد یقینا بعنوان یکی از پارامترهای مهم تعین کننده پیش فرض های او نقش آفرینی می کند و همین پیش فرض ها در سمت وسو دادن به اخبار رسانه مساله ای حیاتی است.
چه بسا امروزه با توسعه تکنولوژی و افزایش خیره کننده سرعت انتقال خبرها ، خبر خبرنگار را بعنوان گلوله شلیک شده ای می دانند که احتمال ممانعت از برخورد او به هدف وجود ندارد.
از طرفی دیگر، در بسیاری از ارزیابی های جامعه شناختی یا سیاسی ، میزان اشتغال به خبرنگاری و نیز سهولت یا سختی این حرفه را بعنوان یکی از مهمترین شاخص ها در نشان دادن وضعیت دموکراتیک یک جامعه اسفاده می نمایند.
این سختی یا سهلی کار برای خبرنگار نشان از آمادگی یا عدم آمادگی زیرساخت های اجتماعی و سیاسی گسترده ای دارد که مجالی دقیق و عمیق برای واکاوی آن می طلبد اما به اختصار چند مورد از اهم آن را طرح می نمایم.
1-فرهنگ جامعه. آنچه مخاطب می پسندد، رسانه را نیز مشغول به خود می دارد. در واقع رسانه ها خبرنگاران را برای رصد آنچه جامعه بیشتر می پسندد تشویق می کنند. بسیاری از رسانه ها از این آسیب به دور نیستند و می توان نمونه های فراوان آن را به راحتی پیدا کرد.
2-فرهنگ سیاسیون.
مثلا انتقاد پذیری مسئولین به اندازه زیادی در پوشش اخبار و اخذ فیدبک از مخاطب اهمیت دارد .متاسفانه این فرهنگ هنوز به لایه های عمیق اندیشه مسئولین نرسیده و نمونه های بسیاری از آن در ذهن نگارنده وجود دارد که شکایت مسئولین راه تمامی بوه است برای انتقاد صحیح که از متن جامعه و بواسطه رسانه تکلیف مدار به افکار عمومی ارائه شده است.
3-نگاه صاحبان رسانه
خبرنگار مانند غواصی است که صدف های زیرین دریا را به روی آب می آورد و به دست صیاد می سپارد .خبر از بطن جامعه گرفته می شود و بر امواج رسانه به سطوع عام تر جامعه منتقل می گردد. اما در این بین هستند صاحبان رسانه ای که خبر را به قصد و نیت خود بازتعریف و منعکس می نمایند. این را می توان نخستین خیانت ممکن به رسالت خبرنگاری دانست. به اصطلاح عامیانه ساخت و پاخت صاحب رسانه با یکی از اصحاب قدرت می تواند چنین وضعی را نمود دهد.
4-نگاه صاحبان قدرت
برخی از اصحاب قدرت خبرنگار را نه برای آنچه می فهمد و بلکه برای آنچه می تواند با خود به اعماق اندیشه مردم هدایت کند دوست دارند. به همین دلیل هم بسیاری از اصحاب قدرت و سیاست علاقه زیاد به تطمیع خبرنگاران دارند . کارتهای هدیه که در همایش ها و نیز کنفرانس های خبری توزیع می گردد یکی از روشهای غیر مستقیم این علاقه است.
آنچه بایستی مکررا در این روز مبارک یادآوری گردد این است که ما خبرنگاریم. خبر هر جا هست و هرجا که منافع عامه مردم به خبری گره خورده است ما هم همانجا هستیم. مسئولین محترم که سرنوشت مردم علی الاغلب بدست آنها رقم می خورد بایستی تحمل بیشتری نسبت به خبرنگاران داشته باشند و ما نیز نبایستی رسالت خود را به هیچ قیمتی معامله کنیم.
سیاوش توحیدی
چه بسا امروزه با توسعه تکنولوژی و افزایش خیره کننده سرعت انتقال خبرها ، خبر خبرنگار را بعنوان گلوله شلیک شده ای می دانند که احتمال ممانعت از برخورد او به هدف وجود ندارد.
از طرفی دیگر، در بسیاری از ارزیابی های جامعه شناختی یا سیاسی ، میزان اشتغال به خبرنگاری و نیز سهولت یا سختی این حرفه را بعنوان یکی از مهمترین شاخص ها در نشان دادن وضعیت دموکراتیک یک جامعه اسفاده می نمایند.
این سختی یا سهلی کار برای خبرنگار نشان از آمادگی یا عدم آمادگی زیرساخت های اجتماعی و سیاسی گسترده ای دارد که مجالی دقیق و عمیق برای واکاوی آن می طلبد اما به اختصار چند مورد از اهم آن را طرح می نمایم.
1-فرهنگ جامعه. آنچه مخاطب می پسندد، رسانه را نیز مشغول به خود می دارد. در واقع رسانه ها خبرنگاران را برای رصد آنچه جامعه بیشتر می پسندد تشویق می کنند. بسیاری از رسانه ها از این آسیب به دور نیستند و می توان نمونه های فراوان آن را به راحتی پیدا کرد.
2-فرهنگ سیاسیون.
مثلا انتقاد پذیری مسئولین به اندازه زیادی در پوشش اخبار و اخذ فیدبک از مخاطب اهمیت دارد .متاسفانه این فرهنگ هنوز به لایه های عمیق اندیشه مسئولین نرسیده و نمونه های بسیاری از آن در ذهن نگارنده وجود دارد که شکایت مسئولین راه تمامی بوه است برای انتقاد صحیح که از متن جامعه و بواسطه رسانه تکلیف مدار به افکار عمومی ارائه شده است.
3-نگاه صاحبان رسانه
خبرنگار مانند غواصی است که صدف های زیرین دریا را به روی آب می آورد و به دست صیاد می سپارد .خبر از بطن جامعه گرفته می شود و بر امواج رسانه به سطوع عام تر جامعه منتقل می گردد. اما در این بین هستند صاحبان رسانه ای که خبر را به قصد و نیت خود بازتعریف و منعکس می نمایند. این را می توان نخستین خیانت ممکن به رسالت خبرنگاری دانست. به اصطلاح عامیانه ساخت و پاخت صاحب رسانه با یکی از اصحاب قدرت می تواند چنین وضعی را نمود دهد.
4-نگاه صاحبان قدرت
برخی از اصحاب قدرت خبرنگار را نه برای آنچه می فهمد و بلکه برای آنچه می تواند با خود به اعماق اندیشه مردم هدایت کند دوست دارند. به همین دلیل هم بسیاری از اصحاب قدرت و سیاست علاقه زیاد به تطمیع خبرنگاران دارند . کارتهای هدیه که در همایش ها و نیز کنفرانس های خبری توزیع می گردد یکی از روشهای غیر مستقیم این علاقه است.
آنچه بایستی مکررا در این روز مبارک یادآوری گردد این است که ما خبرنگاریم. خبر هر جا هست و هرجا که منافع عامه مردم به خبری گره خورده است ما هم همانجا هستیم. مسئولین محترم که سرنوشت مردم علی الاغلب بدست آنها رقم می خورد بایستی تحمل بیشتری نسبت به خبرنگاران داشته باشند و ما نیز نبایستی رسالت خود را به هیچ قیمتی معامله کنیم.
سیاوش توحیدی