به گزارش تابناک مرکزی، کمتر از 6 روز به انتخابات مجلس دهم و خبرگان رهبری مانده است. رقابتی که همیشه داغ بوده و افراد بسیاری را وارد گود میدان کرده است، از خود نمایندگان تا اکیپ های کوچک و بزرگ تبلیغاتی و تجزیه و تحلیل های مردم. از هزاران کاندیدا تعدادی از آنان تأیید و تعدادی رد صلاحیت شدند. عده ای هستند که 2+2 را نیز با انگشت حساب می کنند، حال شده اند تحلیلگر مسائل سیاسی و انتخابات، حرفشان این است که چرا باید رأی بدهیم به افرادی که تا رأی می آورند، مردم را فراموش می کنند و به فکر خود و منافع خودشان می شوند؟ مدعی هستند چرا بسیاری از نمایندگان مجلس خبرگان، سن و سالی از آنها گذشته و چرا جوانان را به میدان نمی آورند؟ اعتقاد دارند انتخابات یک حرکت تشریفاتی است که نتایج از قبل مشخص شده و مردم را سرکار گذاشتند. گفتند چرا فلانی که از نوادگان بزرگترین شخص انقلاب است، تأیید نشده است؟ تا میتوانند بر ضد همه ی نمایندگان حرف می زنند و گناه آنان را می شویند و جای تأسف زمانی است که همه ی این صحبت ها درست قبل از مراسم ختم انعام در یکی از مجالس خانگی انجام شد. مانده بودم چگونه و با چه رویی کلام خدا را می خوانند در حالیکه همین قرآن فرموده غیبت همانند خوردن گوشت برادر مرده است؟
از بحث خارج نشویم، در بالا گفته شد که اگر به ظاهر چنین افرادی
نگاه کنیم، متوجه می شویم که این حرف ها از کجا نشئت گرفته است. اگر بگوییم اینها نتیجه
بررسی و تحلیل های ذهن خودشان است، دروغ گفته ایم چون حتی سواد خواندن یک خط از قرآن
را نداشتند. پر واضح است این جملات از صدای آمریکا، BBC و
من و تو پخش شده و آنها هم تحت تأثیر قرار گرفته اند.
جواب اجمالی و مختصری به سوال های بالا می دهیم به امید آنکه
برسد به گوش چنین افرادی تا از خواب غفلت بیدار شوند: رسالت انتخابات همین است، عده
ای خوب و بد کاندیدا می شوند، یکی از برکات نظام مقدس جمهوری اسلامی است که از هر طیفی
می توانند نامزد انتخاباتی شوند و اگر دارای سو سابقه نباشند، حتما تاید می شوند، نه
مثل مدعیان حقوق بشر که جز افراد و حزب های مورد نظرشان نه کسی میتواند کاندیدا شود
و نه رأی دهد. پس وظیفه ی ما چه می شود؟ اگر ما رأی مان را به یک وعده غذا، به مقداری
اسکناس، به وعده و وعیدهای پوچ، بفروشیم، معلوم است که نماینده فقط به فکر خود و منافعش
می شود. نماینده ای که با پول رأی جمع میکند، قطعا فردای انتخابات، مردم شهرش را به
باد فراموشی خواهد سپرد. پس باید بسیار هوشمندانه و دقیق، به دور از هرگونه تصمیم های
احساسی و قومی قبیله ای، بدون پذیرفتن وعده های صد من یک غاز، دست به انتخاب نماینده
ای زد که از همه ی حواشی دور است.
مجلس خبرگان، انتخابات انجمن اولیا و مربیان مدارس ابتدایی نیست
که پدر و مادران جوان بتوانند در آن شرکت کنند، شروطی دارد، مراحلی دارد، امتحان اجتهادی
دارد که رسیدن به مرحله ی اجتهاد موی و محاسن انسان را سپید خواهد کرد، حال چگونه انتظار
دارند که جوانان را در مجلس خبرگان راه دهند؟ اصلح کیست؟ فرد اصلح کسی است که تقوای
الهی و تخصص داشته باشد، دلسوز نظام و انقلاب و شهرش باشد، به فکر منافع خویش نباشد،
تا به منصبی رسید، غرور آن را نگیرد، غنی و فقیر در نزدش یکسان باشد، برای رسیدن به
مقام و منصب، خرج های کلان نکند و دروغ نگوید، وعده های توخالی و فانتزی ندهد. هرکسی
این ویژگی ها را داشت، اصلح است و باید به چنین فردی رأی داد در غیر اینصورت تمام مشکلات
شهر و منطقه و کشور به گردن فرد رأی دهنده خواهد بود. خود کرده را تدبیر نیست.
وعده ما 7 اسفند، با انتخاب کاندیدای اصلح، پای صندوق های رأی
یادداشتی از رضا بداغی
نوشته فوق العاده آبکی