گزارش و نقد آنلاین برنامه «هفت»؛
منصوری به فضای اخلاقی سینمای ایران نیز اشاره‌ای کرد و گفت: سینما یک سفره حرمت دار بود و برای همین سینمای ایران پرافتخار شد. در حال حاضر یک بازیگر روز پایان قراردادش و زمانی که فیلم هنوز به پایان نرسیده، پروژه را رها می‌کند و می‌رود و می‌گوید من امروز باید با شخص دیگری فیلم دیگری بسازم. این اخلاق حرفه‌ای نیست که در سال‌های گذشته داشتیم.
برنامه هفت در حالی با مبحث سینمای دیجیتال آغاز شد که تورج منصوری کارگردان پیشکسوت از افزایش قدرت عمل سینماگران با ورود این تکنولوژی به ایران سخن به میان آورد و از تعبیر بیگ بنگ برای تحول عظیمی که با دیجیتال در سینمای ایران رخ داد، سخن به میان آورد و در ادامه نیز شاهد نقد یک فیلم بودیم که در سینما، شبکه خانگی و تلویزیون ایران نمایش در نیامده است.
به گزارش «تابناک»؛ برنامه هفت با گفت‌و گوی بهروز افخمی و تورج منصوری فیلمبردار پیشکسوت کشورمان آغاز شد؛ گفت و گویی که درباره تغییر ساختار سینما و فیلمبرداری دیجیتال و پایان دوران نگایتو بود. تورج منصوری با بیان اینکه هنوز در غرب نیز بر پدیده دیجیتال نتوانسته‌اند، مسلط شوند، تغییر سینمای ایران ظرف دو سال به سینمای دیجیتال را ظرف دو سال شتاب‌زده تلقی کرد.
وی با اشاره به شگفتی‌اش در زمان فراگیری فوتوشاپ از ورود نسل تازه و پویا به سینمای ایران سخن به میان آورد و در عین حال از عدم رعایت مناسک در سینمای ایران و عدم انتقال تجربیات نسل گذشته به نسل کنونی ابراز نگرانی کرد.
منصوری از اینکه اکنون می‌توان امروز حتی از داخل یک لانه موریانه تصویر گرفت و حتی دکوپاژ کرد، ابراز شگفتی کرد و تاکید نمود چنین ظرفیت‌هایی در فیلمبرداری نگاتیو وجود نداشت.
وی تاکید کرد: نقاشی مونالیزا هشت سال کشیده شده است. این به معنی این نیست که طی هشت سال کشیده شده، بلکه نقاش هر چند مدت یک بار حس کرده باید بخشی از نقاشی کامل شود. برای سینمای آنالوگ چنین اصلاحاتی هزینه داشت و در دسترس هر شخصی نبود اما در سینمای دیجیتال این قابلیت‌ها بسیار راحت در دسترس است.
منصوری در پاسخ به این پرسش که آیا 25 سال دیگر سالن سینما خواهیم داشت، گفت: بشری که منزوی تر شده و در خانه می‌تواند راحت تر فیلم ببینید، ممکن است ترجیح دهد در خانه فیلم ببیند اما یک احساسی دارم که سالن سینما نمی‌میرد.
این فیلمبردار پرسابقه درباره تجربه حضورش در یکی از سالن‌های سینمای هند که سه هزار نفر در یک سانس در حال تماشای فیلم بودند، عنوان کرد که طرف هندی به او گفته که 22 هزار سالن با چنین ظرفیتی در هند وجود دارد.
وی ادامه داد: من از این شخص در هند پرسیدم که این سالن‌ها چند اکران دارند؟ طرف مقابل گفت: معلوم نیست. چون ممکن است تماشاگران از صحنه‌هایی از فیلم خوششان بیاید و به درخواست شان فیلم مجددا برایشان پخش شود. به دلیل همین رابطه عاطفی است که هندی‌ها سینمایشان را می‌پرستند.
منصوری به فضای اخلاقی سینمای ایران نیز اشاره‌ای کرد و گفت: سینما یک سفره حرمت دار بود و برای همین سینمای ایران پرافتخار شد. در حال حاضر یک بازیگر روز پایان قراردادش و زمانی که فیلم هنوز به پایان نرسیده، پروژه را رها می‌کند و می‌رود و می‌گوید من امروز باید با شخص دیگری فیلم دیگری بسازم. این اخلاق حرفه‌ای نیست که در سال‌های گذشته داشتیم.
افخمی که معمولاً سعی می‌کند خود را جنجالی نشان دهد، از این موضوع عبور کرد و تلاش کرد بحث را به حمله معمول به سینمای غیرسرگرم کننده سوق داد اما در نهایت کلام منصوری دقیقاً دست بر روی سینمایی که به تصور افخمی روشنفکری است، گذاشت و تاکید کرد: لزوماً فیلم مبتذل نباید ساخت تا بفروشد. مگر «هامون»، فیلم متبذل بود که این همه مخاطب به سینما کشاند؟
در این برنامه هفت، این پرسش مطرح شد که «در این کدام یک از این فیلمسازان در ساختن فیلم کمدی موفق تر بودند:
1- داریوش مهرجویی 2- محمدرضا هنرمند 3- مسعود ده نمکی 4- سامان مقدم 5- کمال تبریزی
در بخش هفت‌نما نیز مجری دوم برنامه «هفت» که تلاش می‌کند اندکی بامزه باشد اما تاکنون در نقشش موفق نبوده، این بار محمد رحمانیان کارگردان تئاتر و سینما، کیانوش عیاری و تنی چند از سینماگران انجام داد. تنها بخش قابل پذیرش این برنامه، بازپخش خبر شهادتِ شهید سعید سیاح طاهری از شهدای مدافع حرم بود که پیش از این برای سینمای ایران گامی قابل توجه برداشته بود.
در ادامه در بخش نقد فیلم خارجی، فیلم سینمایی «سیکاریو» محصول سال 2015 با حضور مسعود فراستی و حسین معززی نیا نقد شد؛ فیلمی که هنوز نه در سینمای ایران، نه در شبکه خانگی و نه در تلویزیون به نمایش در نیامده و ظاهراً در ادامه پروژه‌ای که از هفته‌های قبل آغاز شده، تلویزیون کشورمان در قالب برنامه هفت، در نقش مروج فیلم‌هایی که تنها در شبکه قاچاق مشاهده است و برخلاف شعار تلویزیون است، نقش آفرینی می‌کند؛ اتفاقی که تصور نمی‌شود باور پورمحمدی معاون سیما باشد.
«سیکاریو / Sicario» به کارگردانی دنی ویلنو يک مامور زن جوان پليس فدرال آمريکا برای دستگيری رئيس يک کارتل مکزيکی به عمليات سری سازمان جاسوسی آمريکا می پيوندد، عملياتی که منجر به از بين رفتن برخی ارزش های اخلاقی‌اش میشود. طبیعتا مطابق با قاعده معمول بخشی از مردم این فیلم را نیز دانلود کرده‌اند و تماشا نموده‌اند اما آیا صداوسیما نیز شبکه قاچاق و دانلود غیرمجاز را به رسمیت شناخته و دست‌ها را بالا برده است؟!
در میان نقد تکراری فراستی که درباره عدم پرداخت شخصیت‌ها همچون اکثر فیلم‌ها بود و آنچه مطالبه می‌کند را نه در فیلم‌های سینمایی بلکه در سریال می‌توان پاسخ داد، آنچه اهمیت داشت و تنها اتفاق خوشایند این بخش از برنامه هفت، بازگشت حسین معززی نیا منتقد توانمند به میز نقد بود.
در بخشی از این برنامه رسول صدرعاملی کارگردان، برنامه «هفت» را وبلاگ شخصی بهروز افخمی خواند و با بیان اینکه افخمی بازیگر خوبی نیست، به او پیشنهاد کرد بیشتر پشت دوربین باشد و کمی از مسعود فراستی نیز فاصله بگیرد!
در ادامه نیز به تبلیغ مستند «تنها در میان طالبان» که ظاهراً در ادامه فیلم سینمایی «مزار شریف» ساخته شده و عملاً طالبان را از بسیاری از جنایات سال‌های طولانی تبرئه می‌کند، پرداخته شد. در این برنامه هفت، سازنده مستند از طالبان جدید گفت و از طالبان نقل قول کرد که آنها اشتباه کردند که بعد از گرفتن افغانستان، ماجرای برج های دوقلو را رقم زدند و حکومت را از دست دادند!
این در حالی است که طالبان همچنان حمله و کشتار غیرنظامیان را در افغانستان در دستور کار دارد و مشخص نیست چه جریان پشت پرده تغییر چهره طالبان در ایران است؛ گروه تروریستی که نتوانست به هوشمندی داعش تروریسم را پیش بگیرد اما در کشتن همچون داعش تردیدی به خرج نمی‌دهند.
در ادامه، دوربین «هفت» به پشت صحنه فیلمبرداریِ کمدی «خوب، بد، جلف» رفت و سپس به بررسی فیلم انیمشین «شاهزاده روم» پرداخته شد که در اتفاقی جالب به جای نقد این فیلم، مسعود فراستی مقابل فیلمساز نشست و برخلاف رویه معمول اجازه دفاع از فیلم به فیلمساز داده شد.
به گزارش «تابناک»؛ برنامه هفت با گفت‌و گوی بهروز افخمی و تورج منصوری فیلمبردار پیشکسوت کشورمان آغاز شد؛ گفت و گویی که درباره تغییر ساختار سینما و فیلمبرداری دیجیتال و پایان دوران نگایتو بود. تورج منصوری با بیان اینکه هنوز در غرب نیز بر پدیده دیجیتال نتوانسته‌اند، مسلط شوند، تغییر سینمای ایران ظرف دو سال به سینمای دیجیتال را ظرف دو سال شتاب‌زده تلقی کرد.
وی با اشاره به شگفتی‌اش در زمان فراگیری فوتوشاپ از ورود نسل تازه و پویا به سینمای ایران سخن به میان آورد و در عین حال از عدم رعایت مناسک در سینمای ایران و عدم انتقال تجربیات نسل گذشته به نسل کنونی ابراز نگرانی کرد.
منصوری از اینکه اکنون می‌توان امروز حتی از داخل یک لانه موریانه تصویر گرفت و حتی دکوپاژ کرد، ابراز شگفتی کرد و تاکید نمود چنین ظرفیت‌هایی در فیلمبرداری نگاتیو وجود نداشت.
وی تاکید کرد: نقاشی مونالیزا هشت سال کشیده شده است. این به معنی این نیست که طی هشت سال کشیده شده، بلکه نقاش هر چند مدت یک بار حس کرده باید بخشی از نقاشی کامل شود. برای سینمای آنالوگ چنین اصلاحاتی هزینه داشت و در دسترس هر شخصی نبود اما در سینمای دیجیتال این قابلیت‌ها بسیار راحت در دسترس است.
منصوری در پاسخ به این پرسش که آیا 25 سال دیگر سالن سینما خواهیم داشت، گفت: بشری که منزوی تر شده و در خانه می‌تواند راحت تر فیلم ببینید، ممکن است ترجیح دهد در خانه فیلم ببیند اما یک احساسی دارم که سالن سینما نمی‌میرد.
این فیلمبردار پرسابقه درباره تجربه حضورش در یکی از سالن‌های سینمای هند که سه هزار نفر در یک سانس در حال تماشای فیلم بودند، عنوان کرد که طرف هندی به او گفته که 22 هزار سالن با چنین ظرفیتی در هند وجود دارد.
وی ادامه داد: من از این شخص در هند پرسیدم که این سالن‌ها چند اکران دارند؟ طرف مقابل گفت: معلوم نیست. چون ممکن است تماشاگران از صحنه‌هایی از فیلم خوششان بیاید و به درخواست شان فیلم مجددا برایشان پخش شود. به دلیل همین رابطه عاطفی است که هندی‌ها سینمایشان را می‌پرستند.
منصوری به فضای اخلاقی سینمای ایران نیز اشاره‌ای کرد و گفت: سینما یک سفره حرمت دار بود و برای همین سینمای ایران پرافتخار شد. در حال حاضر یک بازیگر روز پایان قراردادش و زمانی که فیلم هنوز به پایان نرسیده، پروژه را رها می‌کند و می‌رود و می‌گوید من امروز باید با شخص دیگری فیلم دیگری بسازم. این اخلاق حرفه‌ای نیست که در سال‌های گذشته داشتیم.
افخمی که معمولاً سعی می‌کند خود را جنجالی نشان دهد، از این موضوع عبور کرد و تلاش کرد بحث را به حمله معمول به سینمای غیرسرگرم کننده سوق داد اما در نهایت کلام منصوری دقیقاً دست بر روی سینمایی که به تصور افخمی روشنفکری است، گذاشت و تاکید کرد: لزوماً فیلم مبتذل نباید ساخت تا بفروشد. مگر «هامون»، فیلم متبذل بود که این همه مخاطب به سینما کشاند؟
در این برنامه هفت، این پرسش مطرح شد که «در این کدام یک از این فیلمسازان در ساختن فیلم کمدی موفق تر بودند:
1- داریوش مهرجویی 2- محمدرضا هنرمند 3- مسعود ده نمکی 4- سامان مقدم 5- کمال تبریزی
در بخش هفت‌نما نیز مجری دوم برنامه «هفت» که تلاش می‌کند اندکی بامزه باشد اما تاکنون در نقشش موفق نبوده، این بار محمد رحمانیان کارگردان تئاتر و سینما، کیانوش عیاری و تنی چند از سینماگران انجام داد. تنها بخش قابل پذیرش این برنامه، بازپخش خبر شهادتِ شهید سعید سیاح طاهری از شهدای مدافع حرم بود که پیش از این برای سینمای ایران گامی قابل توجه برداشته بود.
در ادامه در بخش نقد فیلم خارجی، فیلم سینمایی «سیکاریو» محصول سال 2015 با حضور مسعود فراستی و حسین معززی نیا نقد شد؛ فیلمی که هنوز نه در سینمای ایران، نه در شبکه خانگی و نه در تلویزیون به نمایش در نیامده و ظاهراً در ادامه پروژه‌ای که از هفته‌های قبل آغاز شده، تلویزیون کشورمان در قالب برنامه هفت، در نقش مروج فیلم‌هایی که تنها در شبکه قاچاق مشاهده است و برخلاف شعار تلویزیون است، نقش آفرینی می‌کند؛ اتفاقی که تصور نمی‌شود باور پورمحمدی معاون سیما باشد.
«سیکاریو / Sicario» به کارگردانی دنی ویلنو يک مامور زن جوان پليس فدرال آمريکا برای دستگيری رئيس يک کارتل مکزيکی به عمليات سری سازمان جاسوسی آمريکا می پيوندد، عملياتی که منجر به از بين رفتن برخی ارزش های اخلاقی‌اش میشود. طبیعتا مطابق با قاعده معمول بخشی از مردم این فیلم را نیز دانلود کرده‌اند و تماشا نموده‌اند اما آیا صداوسیما نیز شبکه قاچاق و دانلود غیرمجاز را به رسمیت شناخته و دست‌ها را بالا برده است؟!
در میان نقد تکراری فراستی که درباره عدم پرداخت شخصیت‌ها همچون اکثر فیلم‌ها بود و آنچه مطالبه می‌کند را نه در فیلم‌های سینمایی بلکه در سریال می‌توان پاسخ داد، آنچه اهمیت داشت و تنها اتفاق خوشایند این بخش از برنامه هفت، بازگشت حسین معززی نیا منتقد توانمند به میز نقد بود.
در بخشی از این برنامه رسول صدرعاملی کارگردان، برنامه «هفت» را وبلاگ شخصی بهروز افخمی خواند و با بیان اینکه افخمی بازیگر خوبی نیست، به او پیشنهاد کرد بیشتر پشت دوربین باشد و کمی از مسعود فراستی نیز فاصله بگیرد!
در ادامه نیز به تبلیغ مستند «تنها در میان طالبان» که ظاهراً در ادامه فیلم سینمایی «مزار شریف» ساخته شده و عملاً طالبان را از بسیاری از جنایات سال‌های طولانی تبرئه می‌کند، پرداخته شد. در این برنامه هفت، سازنده مستند از طالبان جدید گفت و از طالبان نقل قول کرد که آنها اشتباه کردند که بعد از گرفتن افغانستان، ماجرای برج های دوقلو را رقم زدند و حکومت را از دست دادند!
این در حالی است که طالبان همچنان حمله و کشتار غیرنظامیان را در افغانستان در دستور کار دارد و مشخص نیست چه جریان پشت پرده تغییر چهره طالبان در ایران است؛ گروه تروریستی که نتوانست به هوشمندی داعش تروریسم را پیش بگیرد اما در کشتن همچون داعش تردیدی به خرج نمی‌دهند.
در ادامه، دوربین «هفت» به پشت صحنه فیلمبرداریِ کمدی «خوب، بد، جلف» رفت و سپس به بررسی فیلم انیمشین «شاهزاده روم» پرداخته شد که در اتفاقی جالب به جای نقد این فیلم، مسعود فراستی مقابل فیلمساز نشست و برخلاف رویه معمول اجازه دفاع از فیلم به فیلمساز داده شد.
