به گزارش تابناک مازندران ، بمناسبت سالروز ورود آزادگان دلاور به کشور عزیزمان ، پای صحبت یکی از آزاده های سرافراز خطه قهرمان پرور مازندران ، علیرضا کریمیان نشستیم و خاطرات تلخ و شیرین وی را زنده کردیم.
بر اساس این گزارش ، علیرضا کریمیان آزاده رشید اهل بهنمیر بابلسر بیوگرافی و خاطرات خود را به این شرح توضیح داد:
سلام و عرض ادب واحترام بعرض برسانم در تاریخ ۱۳۴۷/۷/۱۴ دریک خانواده ضعیف و کشاورز در روستای بهنمیر _حاجیکلا به دنیا آمدم و در تاریخ ۱۳۶۶/۶/۱۸ به خدمت سربازی رفتم بعد از دوران آموزشی بدوخدمت در پادگان ۰۶لویزان تهران و دوران آموزش تکاوری در قم بعد تقسیمات به لشکر ۸۱ باختران؛ تیپ ۳۵ تکاوران؛ گردان ۷۶۷ که حدوا"یک ماه هم آموزش تخصصی خمپاره ۱۲۰ در پادگان ۸۴خرم آباد لرستان وارد منطقه سرپل ذهاب شدیم که درتاريخ ۱۳۶۶/۱۲/۲۹درکوههای بازی دراز ،تپه آهنگران عملیات داشتیم که منجر به عقب نشینی شدیم و پس از مدتی به منطقه عملیاتی تپه کورونیک و ۴۰۲ سومار جهت عملیات و پشتیبانی شدیم ودر آن زمانی بود که شیمیایی زده بودند رفتیم و بعد مدتی به مقرر اصلی سرپل ذهاب آمدیم بعد چند وقت دیگر برای عملیات و پشتیبانی به منطقه مهران برای عملیات تپه کله قندی رفتیم وبعد از چندمدتی مستقیا " به منطقه عملیاتی قصر شیرین به گردان ۱۴۳ لشکر ۸۱ پشت بهداری ۱۱۹ مامور شدیم که در تاریخ ۱۳۶۷/۴/۳۱( ۱۹ساله و مجرد ) درعملیات مرصاد در قصر شیرین که در همین زمان تب مالت و اسهال خونی داشتم اسیر دشمن بعثی شدم مدت ۱۰ تا ۱۵ روز در منطقه ای بنام جلولای پشت خط عراقی ها نگهداری شدیم هدف و خیال دشمن این بود کل منطقه باختران را میگیرند و سه روز ایران را فتح خواهند کرد و ما را تو همان منطقه تبادل میکنند که آنها تا نزدیکی ۱۵ کیلومتر باختران تنگه مرصاد آمدن و بسیجی‌ها و سپاه و ارتش با فرماندهی امیر سرتیپ صیاد شیرازی توانستن جلوی عراقی ها و مجاهدین را از طریق هلی برد سد راه آنها بشوند که موفق هم شدن عراقی ها با این شکست ما را از این منطقه خارج کردن ومارا وارد اوردگاه تکریت کردن که در تاریخ ۱۳۶۹/۶/۱۵ آزاد شویم.
در این مدت دوسال و اندی(۷۷۷روز) جزو اسرای صلیب سرخی و آماری نبودیم که یک دو روز قبل از آزادی صلیب سرخ وارد اوردگاه شده و از کل اوردگاه آمار گرفتن، بعد با اتوبوس وارد مرز خسروی شدیم و راهی خاک عزیزمان جمهوری اسلامی شدیم ما حدوا"یک یا دو هفته مانده بود که آزاد بشیم از طریق تلویزیون که اسرا تبادل می شدن متوجه شدم سر ازپا نمیشناختیم و خیلی خیلی خوشحال شدیم
وهمانطوریکه عرض کردم ما جزو اسرای مفقودین بودیم زمانیکه صلیب سرخ دو روز قبل آزادی وارد اروگاه شد و آمار ما را گرفت مطمئن شدیم حداقل اسم و فامیلی ما به ایران میره و پدر و مادرم از حقیر اطلاع پیدا می کنند و دوم اینکه وقتی از مرز خسروی از آن پرچم عبور کردیم وقتی که از ماشین پیاده شدیم به سجده رفتیم و خاک جمهوری اسلامی را بوسیدیم و سجده و نماز شکر بجا آوردیم
و اینکه زمانیکه از فرودگاه دشت ناز ساری آمدیم به بابل کمیته سابق نرسیده به میدان از یک طرف من و یکی از دوستان آزاده با ما بودطرف دیگر پدر و مادر وقتی چهره زیبای و چشم انتظار آنها را دیدم خیلی خیلی برام زیبا و خاطره انگیز و به یاد ماندنی بود و هست هیچ وقت از خاطرم نمیره به معض دیدن پدر و مادر از ذوق وشوغ من از آن طرف بلور راه افتادن داشتن به سمت من می آمدن نزدیک بود حادث تلخی رخ ده و ماشین به آنها را بزند که سریعا " راننده دست آنها را گرفت .......جمعه خونین .. برنامه فرار از سیم خاردار .یک شنبه سیاه...فوت امام خمینی ...کلید بهشت .......