پیدایش ملی گرایی در ایران اندیشمندان را وادار کرد تا درخواست آرامگاهی شایسته برای حکیم ابوالقاسم فردوسی که سراینده ملی و نگه بان هویت و تاریخ ایران بود از دولت دشاته باشند.