مولانا گنجینه ادبی پارسی که با آثار برجسته خود دلها را تسخیر میکرد
به گزارش خبرنگار تابناک از استان کرمانشاه، «جلالالدین بلخی» معروف به مولانا از عارفان پرآوازه و از بزرگترین شاعران متفکر ایرانی است که در شهر قونیه ترکیه رخت ازجهان بر بست و او را در همان شهر به خاک سپردند. این ستاره درخشان آسمان ادب پارسی در سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ (بلخ در در قرن ششم جزء ایران بوده است) متولد شد، بعد از مدتی به اتفاق پدر به قونیه رفت و بعد از مرگ پدرش تحت سرپرستی و مراقبت «برهان الدین محقق» قرار گرفت. از آنجا برای ادامه تحصیل راهی «حلب» و «دمشق» شد. مولانا در بازگشت به قونیه به تدریس، وعظ و خطابه پرداخت تا اینکه درسال ۶۴۲هجری قمری با "شمس الدین محمد ملک داد" معروف به "شمس تبریزی" دیدار کرد. این آشنایی انقلابی عظیم در روح مولانا پدید آورد و او یکباره مسند تدریس را رها کرد.
کنار گذاشتن تدریس و ترک مجالس وعظ و خطابه، باعث ناراحتی شدید مردم قونیه شد و شمس به ناچار تحت فشار شاگردان و مریدان مولانا شهر قونیه را ترک کرد و به دمشق رفت، این هجران، جلال الدین را سخت گرفتار و پریشان احوال ساخت. این عارف شوریده حال و ملول، از آن به بعد به تهذیب نفس پرداخته و آثار جاودانه خود را خلق کرد. قبل از مولوی، شاعران دیگری مانند سنایی و عطار هم از قالب شعری مثنوی استفاده کرده بودند ولی مثنوی مولوی از سطح ادبی بالاتر برخوردار است، مثنوی معنوی
یکی از برترین کتابهای ادبیات عرفانی کهن فارسی و حکمت پارسی است.
«حجتالسلام و المسلمین حجتالله سروری» سرپرست کانونهای فرهنگی و هنری مساجد استان کرمانشاه، در گفتوگو با خبرنگار تابناک در استان کرمانشاه، با اشاره به بزرگداشت مولانا، اظهار کرد: شخصیت جلال الدین بلخی معروف به مولانا، یکی از استثناییترین مشاهیر ادبی جهان است که با بینش ژرف و گسترده خود در حوزه عرفان به متعالیترین درجه از ادب فارسی دست یافت؛ مولانا، جدای از شهرت جهانی شعرش، یک عارف ژرف اندیش، دل آگاه، اندیشهورز، پرشور، نکتهسنج و دقیق بود. دیدگاهش به سمت تجلی مثبت خلق و خوی الهی در وجود انسانی است که با تزکیه وتهذیب درون و معرفت حق و خدمت به خَلق و عشق و محبت و ایثار بدست میآید.
وی افزود: هنر بزرگ این شاعر پارسی، پرداختن به مباحث اخلاقی، عرفانی، سلوکی و تربیت نفس، در قالب داستانهای دلنشین وجاودانه تجلی پیدا کرده و اندیشههای درخشان عارفانه و فلسفی خود را در قالب آن داستانها قرار داده است، مثنوی معنوی در قالب حکایت و داستان، تنها یک بهانه بود تا کلام جلال الدین بلخی، در آن نفوذ کند و اندیشه عرفانی، تربیتی و اخلاقی که الهام گرفته از معنویت و دیدگاه ژرفاندیش و اتصال به الهامات درونی او به مخاطب خود عرضه میکند، مولوی فارغ از زبان، رنگ، قوم و نژاد به دنبال همدلی و انسانیت بود.
سرپرست کانونهای فرهنگی و هنری مساجد استان کرمانشاه، با اشاره به آثار معروف مولانا، تصریح کرد: علاوه بر مثنوی معنوی اثر بیبدیل مولانا، «فیه مافیه»، «مجالس سبعه»، «مکاتیب»، «رباعیات» و دیوان غزلیات» از آثار برجسته مولانا است که خود به یادگار گذاشت. برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانستهاند.
سروری در پایان یادآور شد: مولانا در طول تاریخ شعر و ادبیات در میان مردم سرزمین ایران و فارسی زبانان جایگاه ویژهای داشته و دارد. مولانا نه تنها مایه افتخار ما ایرانی هاست بلکه یک شخصیت جهانی است، طرفداران و علاقهمندان پر شوری در سراسر دنیا دارد. اشعار مولانا به زبانهای مختلف ترجمه شدهاند و بارها در دانشگاههای مختلف جهان به تفسیر این اشعار پرداخته شده است.
انتهای پیام/