«نصرالله» زنده است؛ هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

به گزارش تابناک قم، خیلی‌ها تصور می‌کردند که شهید نصرالله در هنگام جنگ‌ها به خارج از لبنان و جایی مانند ایران می‌رود و از دور مدیریت می‌کند.

شهادت سید حسن نصرالله در خاک لبنان ثابت کرد که او از شهادت ترسی نداشت و در راه و اعتقاد خود و بیان آنچه میگفت، قوی، محکم و صادق بود.

چند روز پیش در صفحات آخر کتاب" #سید_عزیز: زندگی‌نامه خود گفته‌ی سید" زمانیکه روایت ایشان از دیدار با نیرو‌های حزب الله که قرار بوده است به میدان عملیات و جنگ بروند و برای خداحافظی می‌آمدند را خواندم، عشق و حسرت سید برای شهادت را با گوشت و استخوان درک کردم.

جالب است که سید از چهره متفاوت کسانی که برای آخرین خداحافظی به دیدارش می‌آیند سخن می‌گوید و معتقد است که همه سیاستمداران احتمال اشتباه دارند! و به همین خاطر از همه آنهایی که قبل از شهادت برای خداحافظی آمده‌اند قول شفاعت گرفته است.

حقیقتا هرچند شهادت سید برای همه ما تلخ و سنگین بود، اما حسی که از این روایت سید دریافتم معتقدم که حیف است چنین افرادی با چنین اعتقادات و عملی شهید نشوند. همانند حاج قاسم.

شهدای مقاومت لبنان هم نشان دادند که وعده به رهبر خودشان را فراموش نکردند که اینچنین رهبرشان با عزت و در راه مبارزه با دشمن اسلام و بشریت، رژیم کودک کش و جنایتکار اسرائیل به شهادت رسید و با شکوه هم تشییع شد.

فیلم لحظه ورود پیکرهای مطهر به ورزشگاه محل تشییع و پخش همزمان دو قطعه صوت از شهید سیدحسن و سیدهاشم که این روز‌ها در فضای مجازی دست به دست می‌شود را وقتی می‌بینیم انگار آنها به ورزشگاه برگشته و زنده هستند.

این حس تشییع کنندگان و عاشقان سید نشان و موید آن است که کسی که برای خدا کار کرد و اهل عمل بود، مانا و به فرمایش قرآن، "زنده" است و شاعر چه خوب گفته است: "هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق.

یادداشت: محمدرضا قربان زاده

/س