تابناک ایلام::از دیرباز رسانه ها را بعنوان "رکن چهارم دمکراسی " خطاب کرده اند ،اطلاق این عنوان مهم وبا مسمی از آنجا نشات می گیرد که رسانه ها توانسته اند در دهه های اخیر جای پای محکمی در بین اهالی فرهنگ وسیاست باز کنند .لازمه حرکت در این مسیر توجه اهالی قلم ورسانه به جایگاه مهم رسانه و افزایش تخصص ،تبحر و ورود تحلیل محورانه با چاشنی انصاف وعدل به موضوعات مختلف و تحکیم جای پای خود بعنوان رابط بین مردم ومسئولین است .
با ظهور وبروز شبکه های اجتماعی و ورود این پدیده نوظهور به عرصه اطلاع رسانی آنها نیز توانسته اند با پیوستن به جریان اطلاع رسانی در مسیر خود رشد کرده و توسعه یابند . لازمه تحقق عینی عنوان رکن چهارم دمکراسی خروج رسانه از ابزار صرفا اطلاع رسانی وتبدیل به یک سازمان اثر گذاری که بتواند دمکراسی خواهی را در فضایی باز و بهره مند از ضمانت حقوقی واجرایی دنبال نموده وبه منصه ظهور برساند.
متاسفانه بدلیل نبود سازمانی متولی که بتواند با انسجام بخشی ،سازماندهی ونظارت از طریق تلفیق رسانه های رسمی با شبکه های اجتماعی بدون مجوز رسمی ورها شده ،ابزاری قدرتمند در راستای تحقق نظارت بر کارکرد دستگاههای مسئول وتحقق آمال وآرزوهای چندین وچند ساله مشروطه خواهی ودمکراسی خواهی نوین را تشگیل دهند ،این روزها انحراف در رویکردها وکارکردها را شاهدیم ،کارکردهایی فاصله گرفته از حرفه ای گری وفعالیت تخصص محور که از آن بوی تعفن تملق ،چاپلوسی و منفعت محوری به مشام می رسد.
رسانه ها باید بدانند که از قدرت نظارت به مراتب گسترده ای برخوردار هستند ،جایگاه اجتماعی آنان در نزد اهل فن وکنشگران سیاسی واجتماعی جایگاهی ارزشمند ورفیع است ،اینکه بخواهیم صرفا بخاطر منافع شخصی ،جریانی ویا خوشایند فلان مدیر ودستگاه اجرایی وغیر اجرایی ،راه خود را از اهداف وانتظارات مد نظر بخش عمده جامعه کج کرده وبه ابزاری خصوصی در دست نهادها و دستگاهها تبدیل شده وبه جای پیگیری امور وپرداختن به دغدغه های عامه مسیر ارتقاء جایگاه سازمانی مدیران را هموار نمایند ،به واقع در حق خود ،همکاران وافرادی صاحب نامی همچون شیرزای ها،امیرنظام ها ،نقاش باشی ها ومیرزامحمد صادق طباطبایی ظلم کرده اند.
تا اینجای کار به خودی خود بخشی از ابزار اطلاع رسانی ومطبوعات مستقل با قرار گرفتن در زیر تیغ ابزار جرم انگارانه " نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی "قادر به پرداختن به رسالت واقعی خود در چارچوب های تعریف شده قانونی نبوده وهر از گاهی سر از راهرو دادگاهها در آورده واراده وانگیزه برای پرداختن به رسالتشان را از دست می دهند ،اما این روزها شبه رسانه ها خود به تیغی بر گلوی رسانه های منصف ومستقل تبدیل شده اند.البته بازهم باید خدا را شاکر بود که با وجود قضات ،دادستان ها و بازپرس های تحصیلکرده ،روشنفکر وآگاه به مسایل روز و با درک درست از جایگاه رسانه واهل قلم ،بسیاری از تیرها به هدف نخورده و به خروجی حفظ شان ها منتج می شود .
شبه رسانه ها و فعالین شبکه های اجتماعی باید به این نکته اهتمام ورزند که رفتارهای احساسی و فعالیت در مسیری که بتواند لبخند تصنعی یک مقام مسئول ونگاه ترحم آمیز مقطعی یک مقام قدرتمند را متوجه آنان نماید ودر این مسیر تقلیل جایگاه وشان رسانه ای وهمکاران خود را دنبال نمایند ،چیزی جز آب ریختن در آسیابی که خروجی ومنافع جاصل از آن صرف بی ارزش سازی رسانه ها ونادیده گرفتن جایگاه آن از سوی اهالی قدرت شود معنا نخواهد شد.
اینکه تمام هم وغم خود را صرف راضی نگه داشتن اهل قدرت نموده و بی توجه به اصول وچارچوب های حرفه ای بر جایگاه وشان کسب شده یک سده پیشینه درخشان مشاهیر روزنامه نگاری خط بطلان کشیده و برآن چوب جراح گذاشته شود ،فعالیت رسانه ای معنا نمی شود .فعالیت رسانه ای فقط کف وهورا کشیدن وسوت زدن برای این وآن نیست ،اینکه با محافظه کاری مسیر جلب رضایت اصحاب قدرت را دنبال نموده وبر صورت افراد مستقل وصاحب فن و مهارت رسانه ای خاک پاشیده شود ،همان تیغ دادن در دست زنگی مست است که بالاخره با ندانم کاری شاهرگ خود را هم خواهد زد.
بنابراین رسانه ای باید ابتدا خود را بشناسد وجایگاهش را درک نماید ،اگر چنین کرد می تواند محقق کننده جایگاهش یعنی " رکن چهارم دمکراسی باشد " در غیر اینصورت به جای اینکه نقش یک رسانه ای را بازی کرده وهمزمان نابودگر جایگاه و شان خود ودیگر همکارانش شود ،بهتر است در خانه بماند و به جای قلم فروختن وقلم کشیدن بر چهره همکارانشان ،وقت گرانمایه اش را صرف مطالعه زندگینامه وارزش آفرینی های مشاهیر روزنامه نگاری برای ساختن این جایگاه نمایند و بیش از " عِرض خود نبرده وباعث زحمت دیگران نشوند "!
