تابناک ایلام::حتما در شعارها ،مقالات و سخنرانی بزرگان این جمله را بارها شنیده اید که " آموزش وپرورش ،اساس توسعه هر کشور است ". همه ما ،ولو فردی که از حداقل دانش اجتماعی برخوردار شده باشد ،می داند که زیر بنا وبستر توسعه ، رشد وتعالی هر جامعه ای در مدارس رقم می خورد . این معلم ودرس است که فرزندان ما را در کارگاه های انسان سازی پرورش می دهد ،می سازد تا آنان هم آینده سرزمین ومملکت خود را بسازند.
ضمن اینکه همه ما باید همیشه قدردان تلاشها و زحمات معلمین ،مدیران ومجموعه آموزش وپرورش باشیم ،اما نباید از این حقیقت مهم نیز غافل شویم که همواره یک پای آموزش وپرورش در مسیر آموزش وتربیت جگر گوشه های این مرز وبوم می لنگد . لنگشی که در نبود فضاهای مناسب واستاندارد در سطح استان ،عدم برخورداری اغلب فضاهای آموزشی از وسایل کمک آموزشی ،بی رغبتی حاکم بر بسیاری از معلمان ومدیران و نهایتا بی برنامگی های چیره شده بر مدیران ارشد این وزارتخانه، کاملا خود رانشان داده است .
سالهاست که می توان سردرگمی این وزارتخانه در تدوین یک برنامه ثابت و اصولی برای آموزش وپرورش فرزندان ایران زمین را مشاهده کرد. هر وزیری که آمده است طرحی را اجرا و با آمدن وزیردیگر مبلغی اعلام شده است . یک سال نظام ثلثی بوده و سال بعد ترمی ،یک سال مبنای ارزشیابی کیفی بوده ،سال بعد کمی . یک بار مجتمع های آموزشی دایر می کنند وسال بعد منحل ! واقعا خودشان هم مانده اند که چکار کنند!
موارد گفته شده تنها بخشی از دغدغه های آموزشی وتربیتی والدین این سرزمین و انتظارات از وزارتخانه ایست که قرار است فرزندان این مرز وبوم را برای آینده سازی آب دیده کند .اما موضوع مطلب ما هم ،چالش های موجود در آموزش وپرورش نیست ،ولی مقدمه ای بود برای پرداختن به معضلی که اخیرا دامن برخی از مناطق استان را گرفته است.
زمان نه چندان دوری را به یاد داریم که معلمان غیرایلامی
وظیفه آموزش وتربیت ما را برعهده داشتند ،این معلمان همراه با خانواده هایشان
علیرغم سختی های موجود ،در شهرها وروستاها سکنی گزیده و اتفاقا به بهترین وجه
ممکن به آموزش و تربیت دانش اموزان می پرداختند . همان حضور شبانه روزی معلم در
منطقه خود به عاملی مهم برای افزایش کیفی آموزش تبدیل شده بود.
اما امروزه با وجود توسعه ارتباطات ،کمتر جایی را سراغ داریم که معلمی بخواهد شب را در روستا یا شهر محل خدمتش بیتوته نماید مگر در ده کوره های بسیار دور افتاده یا مدارس عشایری .این درحالیست که همین موضوع پروازی شدن معلمین در بسیاری از روستاها و مناطق شهری بدلیل خستگی های ناشی از رفت وآمد و همچنین اتلاف وقت آموزش دانش آموزان ، افت کیفی آموزش را بدنبال داشته است.
حقیقتا امروزه این موضوع مهم به یک چالش جدی در آموزش وپرورش بسیاری از مناطق استان تبدیل شده است . به عنوان مثال در شهرستان مرزی مهران ،سکونت بسیاری از معلمان پایه های مختلف تحصیلی در مرکز استان ،نگرانی اولیا دانش اموزان را برانگیخته است. بسیاری از اولیا براین باورند، معلمی که روزانه بیش از دوساعت وقت طلایی خود را در میان وسایل نقلیه بگذراند ،روحیه وشادابی لازم برای پرداختن به آموزش را از دست می دهد.
این درحالیست که شنیده شده در کنار این همه کم لطفی که این روزها نصیب دانش آموزان این شهرستان می شود ،برخی از معلمان برای فرار از زیربار مسئولیت ویا مجاب نمودن مدیران شهرستان واستان به انتقال آنان ،از طریق تبانی با برخی پزشکان و با اخذ استراحت پزشکی های غیرواقعی، ماهها را در خانه سپری کرده وجالب تر اینکه برای زندگی درکنار زن وفرزندانشان از دولت حقوق دریافت می کنند!
