واژه هایی که فقط خوراک آن دوران بود وشاید تنها به خاطر شرایط خاص آن زمان و نو نوار بودن انقلابی که انقلاب محرومین نام گرفته بود ،بکار بردنشان در کنار نام استان "محروم ایلام " می توانست درراستای جلب توجه مسوولین انقلابی ،آن هم برای کار و رفع محرومیت و تحقق شعارهای انقلاب دراین استان اندکی مثمر ثمر واقع شود.
از حق که نگذریم ،علیرغم آوار شدن جنگ بر سر کشور وخصوصا استان مرزی ایلام ،تحول جدی در ساختار زیستی مردم استان از حیث بهداشت و راه و آموزش ایجادشد وآثار سازندگی کاملا بر همگان عیان است ،اما اینکه بگوییم این تحولات همه چیز را بر استان ما تمام کرده و واژه محرومیت را از " ایلام " جدا ساخته، سخن به گزاف گفته ایم و به درازای تفاوت توسعه استان ما با دیگر استانهای کشور از حقیقت وحق گویی فاصله گرفته ایم.
بله اینجا ایلام است ،پای سخن به میان که می آید و قیاس وضعیت آن با ابتدای انقلاب و اکنون ،چهره استان کاملا تغییر یافته است ،در چنین شرایطی اگر ملاک قیاسها شرایط قبل از انقلاب باشد وبه همین وضعیت بخور ونمیر و برخورداری از حداقلهایی که حق ماست قانع شویم ،اینجا مدینه فاضله است وبرای ما کم نگذاشته اند ،اما اگر ملاک قیاس با وضعیت فعلی استانهای توسعه یافته نظیر اراک و یزد و آذربایجان شرقی و تبریز و اصفهان و.....باشد ،حقیقتا باید گفت تبعیض منطقه ای در توسعه کشور موج می زند و استان ایلام علیرغم تمام شایستگی ها وحقی که بر گردن انقلاب ونظام دارد از حقوق خود برخوردار نشده است.
برای اثبات این ادعا ،اگرکمی زحمت ومشقت یک سفر ده روزه را به جان خریده و از چند استان مرزی کشور دیدن نمایید ،بطور قطع تفاوتها و تبعیض ها را به چشم خود خواهید دید ،آن موقع در خواهید یافت که دیگر دوران کنار هم قرار گرفتن واژه های " منطقه مرزی " و منطقه محروم " سرآمده است . دورانی که دور افتادگی استانهای مرزی از مرکز بعنوان مهمترین عامل محرومیت و توسعه نیافتگی آن مناطق محسوب می شد ،اما اینک با رشد فن آوری وتوسعه ارتباطات و مبادلات ،مرز بودن یک مزیت به حساب می آید.
آن زمانی که توسعه نیافتگی بر مرزها حاکم بود و مردم مناطق محروم مرزی برای رتق وفتق امور خود روانه مرکز می شدند تمام شده است ،چرا که اینک وضعیت کاملا معکوس شده است و این مرکز نشینان هستند که نیازمندیهاو خریدهای خود را از شهرهای مرزی و مناطق تجاری مرزی انجام می دهند.
حال نمی دانم چرا تلاش ،پویایی ،تحرک و سازندگی در شهرهای مرزی سراسر کشور پررنگ است و این آبادانی و توسعه شهرهای مرزی از قصرشیرین گرفته تا مریوان وجلفا ،از آستارا گرفته تا انزلی و عباس آباد و رامسر و سرخس ، از چابهار و بندر عباس گرفته تا آبادان وخرمشهر نمود دارد ،اما استان ایلام ومرز مهران حالا حالها اندر خم یک کوچه است ! وسالها باید در انتظار تصویب لایحه منطقه آزاد تجاری بنشیند ؟!اگر منطقه آزاد برای کشور بد است لابد برای همه باید بد باشد ! اگر هم خوب است باید همه مناطق مرزی از مواهب آن بهره مند شوند.
البته الحق والانصاف در طول این سالها مسئولین استان ونمایندگان مردم در مجلس همواره درد ورنج های این استان را در بوق وکرنا کرده اند ،اما واقعا گوش شنوا وچشم بینایی در مسئولین طراز اول کشور برای شنیدن ودیدن درد ورنجهای ایلام وایلامیان پیدا نمی شود .
در هنگامه جنگ ودفاع و انتخابات و راهپیمایی وسایر مناسبتها ،این مردم ،مرزداران سلحشور خطاب می شوند ،اما خر مراد که از پل گذشت ،به مرز داران فراموش شده ای مبدل می شوند که حتی صدایشان هم شنیده نمی شود . باز هم خدا راشکر که دست غضب الهی رژیم بعثی را نابود کرد و دروازه عتبات عالیات باز گشایی شد تا قدری به یمن برکت امام حسین نیم نگاهی هم به مرز ایلام معطوف بشود ،اما باور کنید اینجا هم کم دیده می شویم ودستهای نابکاری در کارند تا این اندک فرصت را هم از ایلام وایلامیان بگیرند .
