رقیب بازنده انتخابات هم بجای اینکه از گود رقابت خارج شده و به فاز رفاقت ورود شود ،به جای اینکه ظرفیت بالقوه خود را در مسیر کمک به دولت درراستای توسعه همه جانبه کشور وخدمت به ملت قرار دهد ،بنا رابر لجبازی گذاشته و با تغییر تاکتیک در صدد تشکیل "دولت در سایه "برامده است .
تابناک ایلام علی اصغر اسدی :: در جایی به سروده ای گوش فرامی دادم به این مضمون که "از یه سینه ستبر خالی و زور بازو پهلون نمیشه ساخت"." از خودت کم کن به عشق مردمت ،رو ترازو پهلوون نمیشه ساخت"ناخود
آگاه ضمیر مرا به سمت وسوی رقابتهای سیاسی و انتخاباتی کشور سوق داد.
رقابتهایی که انصافا نشان داده شد که آدمها نمی توانند با زرق وبرق و حیله
وتزویر برای خود وزنی دست وپا کنند.
در
تمامی سیستم های سیاسی مردمسالار رایج ،وزن سیاسی جریانات سیاسی و مقبولیت
مردمی آنان وهمچنین جلب اعتماد آنان برای تصاحب قدرت در پای صندوق های رای
مشخص می شود ،مردم در انتخابات به قیافه و شوکت وجبروت ومال ومنال کسی رای
نمی دهند ،مردم کسی را می خواهند که آرمانهایش برای مردم وآینده مردم
ترسیم شده باشد . کسی را می خواهند که در کنج افکارش برای مردم و رفاه آنها
جایگاهی حداکثری قایل شده باشد .
انتخابات
ما هم دقیقا این طور بوده وهست ،هرگاه مردم تشخیص داده اند که فردی یا
جناحی برای آنها ارزش قایل بوده وبرنامه ها و مرام ومسلکش به موازات
تمایلات مردمی و در راستای رفع دغدغه های آنان بسته شده است ،به آن فرد یا
طیف سیاسی اعتماد کرده وزمام امور را به دستان او سپرده اند . خواه این طیف
چپ واعتدال بوده یا راست ، محمود بوده یا حسن ،زید بوده یا علی ،فرقی
ندارد ،مهم این بوده که مردم خواسته اند وبر اساس اراده وخواست آنان
مقبولیت خود را کسب نموده است.
انتخابات
دوازدهم ریاست جمهوری هم دقیقا صحنه ای از یک رویارویی تمام عیار بین دو
نفر و دوجناح مطرح کشور بود ،هرکدام هر چه در چنته داشند برای مردم رو
کردند و مردم هم در پای صندوق های رای، وزن سیاسی جناح ها و کاندیدای
وابسته به آنها را مشخص نمودند . کاری هم نمی شود کرد ،انتخابات است وصندوق
های رای وبه قول آن پیر وارسته " میزان رای ملت است "
اما
اینکه الان دقیقا بیش از یک ماه است که از انتخابات ریاست جمهوری می گذرد ومردم هم
براساس تشخیص خود بیش از 23میلیون رای را به نام یکی از کاندیداهای ریاست
جمهوری به درون صندوق های رای ریخته اند ،واقعا دیگر جای هیچ بحث و زد
وخوردی نباید باقی مانده باشد .
رقیب
بازنده انتخابات هم بجای اینکه از گود رقابت خارج شده و به فاز رفاقت ورود
شود ،به جای اینکه ظرفیت بالقوه خود را در مسیر کمک به دولت درراستای
توسعه همه جانبه کشور وخدمت به ملت قرار دهد ،بنا رابر لجبازی گذاشته و با
تغییر تاکتیک در صدد تشکیل "دولت در سایه "برامده است .
این
دولت در سایه با بهره مندی از یک ظرفیت عظیم رسانه ای ومجازی و برخورداری
از عقبه قدرتمند لجستیکی و پشتیبانی مالی کارتل های بزرگ اقتصادی خارج از
نظارت ،هر روز بدنبال اجرای یک سناریوی جدید برای تضعیف رقیب و ممانعت از
تحقق برنامه های اقتصادی ،سیاسی و فرهنگی واجتماعی دولت آنهم بمنظور مایوس
سازی مردم از جناح حاکم و البته با چشم طمع به انتخابات ریاست جمهوری
1400است.
یک
روز برنامه های آموزشی و فرهنگی را پیرهن عثمان کرده ودیگر روز شباهت سازی
ریس دولت به رییس جمهوری معزول دهه شصت را برجسته می کنند و روز بعد هم با
دمیدن بر مشکلات بانکها وموسسات مالی که اتفاقا مسبب تمام این بلایا خود
آنها بوده اند ،سعی در بر هم زدن آرامش اقتصادی و امنیت روانی مردم دارند .
جالب
اینجاست که در حین اجرای این سناریوهای نخ نما اما هوشمند ،هیچ اهمیتی
برای منافع ملی وامنیت ملی کشور متصور نیستند ،اصلا برایشان مهم نیست که با
ایجاد یک شایعه نظیر ورشکستگی ساختگی فلان بانک ،یا فلان موسسه مالی چه
بلایی ممکن است بر سر کشور ومردم بیاید ! تنها چیزی که ربات وار بدنبال آن
هستند، اجرای "طرح عملیاتی " است ،طرحی که تنها یک پیوست دارد آن هم "
خارج کردن رقیب از گود به هرقیمت "
