فرهنگ، مجموعه ای از ارزش های مادی و معنوی است که هویت یک ملت را می سازد .
کشور مانیز از این قاعده مستثنی نیست و دارای آداب و رسوم کهن و متفاوتی است که در سایه آن فرهنگ های مختلف شکل می گیرد.
از دیر باز تا کنون در کشور ما، مردم باستان آیین ها و جشن های مختلفی در فصول مختلف در شکر گزار به نعمت های طبیعت برگزار می کردند که در گذر از سده ها برخی از آن ها به دست فراموشی سپرده شده و و برخی دیگر نیز با تغییر به دست ما رسیده است.
در بین جشن های باقی مانده، از ایران باستان می توان از جشن زیبای چهارشنبه سوری نام برد ، جشنی که در آن زمان با تمام شدن زمستان و نزدیک شدن به سال نو خورشیدی به زیباترین شکل برگزار می شد.
مردم ایران باستان این جشن را در کنار جشن های دیگر گرامی داشته و با روشن کردن آتش به نشانه خداحافظی از فصل سرما و آمدن فصل بهار، روشن کرده تا زمستان را بدرقه کنند و دریچه ای نو به روی یک زندگی دیگر در سال نو بگشایند.
مردم باستان در قدر شناسی از نعمت های خدادادی و گرامی داشت طبیعت به دور از هرگونه آلایش گرداگردهم تغییر احوال را جشن گرفته و این سنت زیبا را به شکل فرهنگ به آیندگان خویش انتقال دادند.
اما این فرهنگ زیبا اکنون دچار دستخوش عده ای سود جو شده که برای تامین منافع خویش با تحریف جشن چهارشنبه سوری آنرا به تهدیدی تبدیل کرده اند، که چهارشنبه سوزی نام گرفته است.
چند سالی است چهارشنبه سوری تغییر نام به چهارشنبه سوزی داده و شنیدن این فرهنگ گوش خراش شیرینی این جشن باستانی، را به کام عده ای از نوجوانان و جوانان، در آستانه ی فصل رنگین بهار؛ تلخ کرده است.
براساس آمار های ارایه شده از سوی اورژانس نوجوانان و جوانان کم سن و سال به جای روشن کردن آتش یا جشن های دیگر در شب چهارشنبه سوری، با در دست گرفتن مواد مترقه و آتش زا بیشترین قربانیان چهارشنبه سوزی هستند.
آیا حیف نیست؟ از جشن هایی که نیاکان دست به دست به دست ما رسانده اند به سادگی بگذریم و به برگزاری جشن های دروغینی روی آوریم که بیش از هر چیز دیگری به خود ما آسیب می رساند و آیا عقل سلیم چنین چیزی را می پذیرد؟
چه خوب می شود، اگر جشن های زیبای باستانی خود را که سرشار از عشق و دوستی است، به خوبی بشناسانیم و گرامی بداریم چرا که پاسداشت طبیعت و قدر شناسی از نعمات آن روح را صیقل و پاکی اش را در وجودمان بازتاب می دهد.
در آستانه سال نو هستیم، بیاید مواد مترقه را که دشمن همه ی ماست کنار بگذاریم، و به جشن های زیبای نیمه جان پدرانمان جانی دوباره بدهیم و زنده اش کنیم.
در این سالی که به همه ی ما گذشت شاهد شادی ها و تلخی های بسیاری بودیم و تلخ ترین اتفاقی که همه ی مارا متاثر کرد حادثه ی دلخراش پلاسکو بود که جمعی از آتش نشانان هم وطن ما در دل آتش برای نجات دیگر هم وطنانمان، آسمانی شدند،
بهار آرام ، آرام در حال آمدن است و فرزندانشان، پدرانشان، مادرانشان، همسرانشان زخم آن حادثه ی هولناک را هنوز در سینه دارند و که هیچ مرهمی زخمشان را درمان نمی کند بیایید چهارشنبه سوری امسال را متفاوت تر از سال های دیگر برگزار کنیم چرا که آنان عاشق هم نوعانشان بودند و هم نوعانشان یعنی من وشما ، و این فرشتگان بی بال عاشقانه در دل آتش، برای حیات انسانی دیگر، مرگ را به سخره گرفتند.
بس به حرمت شهدای آتش نشان، آتش شوم مواد مترقه را در کوچه پس کوچه های شهر خاموش کنیم، و دلی را نلرزانیم از صدای شوم یک ترقه، و با روشن کردنش چهره خیابان های شهر را داغ؛ نکنیم که التیام نمی یابد دردش و پرتاب نکنیم به تن یک درختی آتش شومش را، چرا که مرگ زندگی خود را امضا می کنیم.