تابناک ایلام::میراث فرهنگی و تاریخی ما اصالت ملت ایران به حساب آمده و باید حفظ و نگهداری شوند.هویت و ماهیت وجودی هر ملت را همین آثار تاریخی و طبیعی تعریف می کنند .هر کشور که به این آثار بی تفاوت باشد بدون شک ماهیت خود رااز بین برده است .
استان ایلام یکی از مناطقی است که از لحاظ آثار تاریخی و طبیعی بسیار بکر و مستعد است .
در هر شهرستان این استان آثار به جا مانده از تمدن های مختلف به چشم می آید. قدمت زندگی بشر در ایلام به بیش از 10 هزار سال می رسد.
طبیعت ایلام به حدی زیباست که چشم هر بینده ای را خیره می سازد .ولی متاسفانه بعضا دیده می شود در نهگداری از از این نمادهای هویت ایلامی کوتاهی صورت می گیرد.
در استان ایلام دو مورد ثبت به عنوان آثار تاریخی و طبیعی داریم . یکی درختهای "سرو زروین بانسور" در منطقه ی ارکوازی و دیگری "درخت چناز" قطعه سام در روستای چم بور چرداول می باشد.
با تماس های مکرر اهالی روستای چم بور همکار ما برای تهیه گزارش به این روستا رفته و از نزدیک شاهد صحت ادعا و دغدغه ی مردم این روستا بود.
متاسفانه این درخت با قدمتی بین 700تا 900سال به علت عدم محافظت و نگهداری توسط نهاد های ذی ربط رو به زوال گذاشته و فریاد های مکرر مردم بومی و دوستداران محیط زیست به جای نرسیده است.
وظیفه حراست از این اثر طبیعی و تاریخی بسیار ارزشمند به صورت مشترک بر عهده ی میراث فرهنگی و منبع طبیعی است .ولی متاسفانه ادارات منابع طبیعی و میراث فرهنگی چرداول هرکدام از این مسئولیت شانه خالی کرده و توپ را به زمین دیگری می اندازند .
این چنار 1000ساله در کنار قلعه و آتشکده سام در منطقه ی هلیلان و در حاشیه ی رودخانه سیمره قرار گرفته است .
مردم معتقد هستند این درخت همزمان با ساخت قلعه در عهد ساسانیان کشت شده و دوباره از نزدیک به هزار سال پیش رشد کرده است.
ریشه تنومند و باشکوه و شاخسار های عظیم این درخت چشم هر بینده ای را خیره می کند .
اما میراث طبیعی مردمان آن دیار این روز هابه دست جهل بشر و خشم طبیعت در مسیر زوال قرار گرفته است مسئولین باید فکری برای محافظت از این اثر ماندگار طبیعی و تاریخی کرده و نسبت به میراث ماندگار مردم بی تفاوت نباشند.
البته این بی مهری های مسئولین میراث فرهنگی ومنابع طبیعی تنها به درختان چنار و سرو زروین ثبت شده در فهرست آثار ملی طبیعی است .
بسیاری از آثار تاریخی و طبیعی استان به علت ضعف مدیریت و کم کاری مسئولین در حال نابودی است.
پیگیری های همکار ما در این بخش مشخص کرد که حداکثر اعتبارمورد نیاز برای حفاظت از این اثر 500هزار تومان می باشد .واقعا باید به حال دو ارگان منابع طبیعی و میراث فرهنگی تاسف خورد که تنها به خاطر 500هزار تومان یک اثر گرانبهای تاریخی و طبیعی را به دست نابودی سپرده اند.
این در حالی است که مردم روستایی چم بور برای انجام کلیه امورات فیزیکی این حفاظت آمادگی کامل خود را اعلام کرده اند.
جا دارد استاندار محترم و نهاد های نظارتی به خاطر بی کفایتی های پیش آمده وتصویب آثار تاریخی با ارگانهای مسئول به صورت جدی برخورد نمایند.
/م
