حمید_حیدرپناه، روزنامه نگار و مدرس دانشگاه
کد خبر: ۳۱۰۳۰۳
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۵ - ۱۰:۰۰ 11 October 2016
این درست که فضای مجازی آمده و فضای نقد آزادتر شده، این درست که دیگر به راحتی با یک کلیک می توان هر مطلبی را کپی و فوروارد کرد، درست که حالا با ترس کمتری حرف های تند و انتقادی را منتقل می کنیم ولی دلیل نمی شود هر مطلبی یا هر پیامی را منتشر و منتقل کنیم.
 
به نظرم کمی دچار شتاب زدگی شده ایم و شاید هم ذوق زده از این شرایط، ولی بهتر نیست کمی دقیق تر به پیرامونمان نگاه کنیم؟ به پیشینه و گذشته مان، که بودیم، کجا بودیم، از کجا آمده ایم؟
 
ما همان بچه های دیروزیم که از  کودکی با تمام سادگی و بی آلایشی مان عاشق امام حسین (ع) و محرم بودیم، مسجدها و حسینیه ها را پُر می کردیم و عزاداری ها را پرشور.
 
آن وقت ها نَه اینترنتی بود، نَه فضای مجازی که ما را سرگرم کند و با پیام های جورواجورش ذهن ما را مخدوش کند.
 
هرچیزی سر جای خودش بود، نمی دانم حالا چه شده که یاد معضلات و آسیب های ریز و درشت اجتماعی جامعه مان افتاده ایم و با عزاداری های محرم مقایسه شان می کنیم؟
 
چرا تصور می کنیم با تعطیل کردن هیات ها، عزاداری ها و ایستگاههای صلواتی، مشکلات اقتصادی و اجتماعی جامعه حل می شود؟
اصلاً چه شده که همه دغدغه مند جامعه و فعال اجتماعی شده ایم؟ البته این اتفاق، اتفاق خوبی است. اما نه به بهای تخریب محرم و ارزش های دینی.
 
فعال اجتماعی بودن به شرطی خوب است که در همه ی ایام سال و در همه ی عرصه های گوناگون فرهنگی و اجتماعی فعال باشیم، خودمان هم در عمل در راستای حل مشکلات کمک کنیم و گام برداریم، نه فقط شعار بدهیم.
 
این روزها شاهد حمله های بی وقفه مجازی به عزاداری های حسینی هستیم، در اینکه برخی از موارد تذکر داده شده می تواند درست و منطقی باشد شکی نیست و هم اینکه نگاه اصلاح گرایانه، نیت فرهنگ سازانه و کنش امر به معروف می تواند مفید هم باشد، ولی به نظر می رسد کمی تِم تخریبی آنها زیاد شده است.
 
ترافیک کلافه کننده است اما میزان ترافیک ایجاد شده در خیابان ها به واسطه ی ایستگاههای صلواتی در مقایسه با بقیه ی ایام سال قابل تحمل است، میزان هزینه های نذری این ایام به نسبت ریخت و پاش و اسراف های صورت گرفته در مهمانی هاف همایش ها و جشن های طول سال، ناچیز است.
 
بدون شک عمده ی کسانی که این روزها به عنوان تامین کننده ی هزینه های مراسم عزاداری مورد حمله قرار می گیرند، به نسبت بخش زیادی از افراد جامعه و عمده ی منتقدان و دلسوزان این روزها فضای مجازی، در سایر امورات خیرخواهانه و کمک به نیازمندان پیش قدم تر هستند.
 
چه بسا خیلی از افراد نیازمند جامعه در طول سال جهت حل مشکلات شان به این هیات ها و اعضایشان مراجعه می کنند و بسیاری از مشکلاتشان را حل می کنند، ضمن اینکه افراد و معتمدان فعال در این هیات ها عمدتاً به عنوان الگوهای مناسب به پرورش و تربیت جوانان و نوجوانان زیادی در کنار خود می پردازند.
 
عده ای به خلوت شدن مساجد و شکل گیری هیات های متعدد در منازل انتقاد می کنند، در حالی که بخشی از کم رونق شدن مراسم به اثرات  همین حمله های مجازی بر می گردد.
 
از طرفی شکل گیری هیات های محله ای و حسینیه های خانگی لزوماً یک تهدید نیست، این سنتی است که از قدیم الایام وجود داشته و سالها و قرن های متمادی است که مردم آن چنان خود را در این مصیبت عظیم (عاشورا) شریک می دانند که همه خود را صاحب عزا می دانند، درو دیوارشان را سیاه پوش می کنند و در خانه هایشان را به روی عزاداران می گشایند.
 
بدون شک ادغام شدن هیات های کوچک و متمرکز شدن عزاداران در یک مسجد یا فضای بزرگ می تواند به نظم عمومی و انسجام اجتماعی کمک بیشتری بکند، ولی مشکلاتی هم دارد، اینکه یک تریبون باشد، زمانی محدود و چندین مداح، انتخاب را سخت می کند.
 
گاهی هم شاید حس استقلال طلبی هیات ها در این خصوص تاثیرگذار است، که هرکس می خواهد تریبون خودش را داشته باشد و با آداب و رسوم خودش عزاداری کند، اما هرچه هست همه ی دسته ها و هیات ها در یک راستا گام برمی دارند و آن هم بزرگداشت پرشور واقعه ی محرم و زنده نگاه داشتن این آیین، هرچند گاهی در مواردی هم می توان انحرافات، زیاده روی ها، افراط و... را دید اما با نگاهی اصلاح گرایانه می توان آنها را هدایت نمود.
 
بهتر است تلاش کنیم شور حسینی را با شعور حسینی تلفیق کنیم، الگوسازی کنیم و پیام های عمیق عاشورا را در قالب تحلیل های علمی برای جامعه تشریح کنیم  و در امور جاری زندگی به کار بریم.
 
در مجموع محرم و عزاداری هایش یکی از بزرگترین و ماندگارترین آیین های مذهبی جهان است که با وجود گذشت قرن ها، به واسطه ی همین حرکت های خودجوش مردمی پابرجا مانده و هرسال پرشورتر برگزار می شود. محرم الگوی خوبی برای سایر امور جامعه است که می توان بسیاری از عرصه ها ها را به مردم واگذار کرد، که خودشان برنامه ریزی، هزینه و با نظم خوبی اجرایی می کنند، عرصه ای که دولت و حاکمیت کمترین دخالت را در آن دارد، تا جایی که بزرگان دینی و سیاسی کشور هم در این ایام همچون انسان های معمولی جامعه در حسینیه ها حضور می یابند، پای منبر واعظان و مداحان می نشینند و عزاداری می کنند و کمتر پیش آمده از تریبون این مراسمات برای پرداختن به امور جاری و سیاسی کشور استفاده کنند.
 
دهه ی محرم عرصه ای است که تمام قد در اختیار مردم است و خودشان آن را اداره می کنند، پس خیلی به آنها سخت نگیریم، هرجا افراط، تفریط یا انحرافی هست، می توانیم مهربانانه تر گوشزد کنیم، امر به معروف کنیم، فرهنگ سازی کینم، اما تخریب نه...
 
به هرحال این ده روز هم به پایان می رسد، آن وقت ما هستیم و مشکلات و دغدغه های اجتماعی  و فرهنگی، امید است با همین جدیت و دلسوزی که پیگیر این دغدغه ها در این ایام هستیم، در ادامه هم با همین جدیت در همین عرصه بمانیم و در راه حل مشکلات جامعه گام های اساسی و البته عملی برداریم./ف
اشتراک گذاری
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
عادل شهری
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۰:۵۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۵
سلام
مطلب خوبی بود ولی لطف کنین ؛ هر کس که چار مقاله در سایتها و نشریات محلی به چاپ می رساند یا گاهنامه ای را تدوین می کند که دغدغه مالی آن به دغدغه فرهنگی و دفاع مقدسی آن می چربد . خواهشاً عنوان های پر طمطراق روزنامه نگار و مدرس دانشگاه ندهید کدام دانشگاه کدام روزنامه نگاری !
جای تأسف داره
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار